Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door AdrianHealey
Ja, want het is vooral niet het geval dat overal waar er guncontrol is ingevoerd, er meer doden zijn dan ervoor.
|
Dit is gewoon onjuist. Gewapend verzet heeft de bewoners van het ghetto van Warschaw niet gered en kon hen ook niet redden. En wat bewegingen als het VNV, De Vlag of Rex zouden uitgestoken hebben met nog meer wapens wil ik eigenlijk ook niet weten.
Het probleem met zulke pleidooien tegen guncontrol en voor vrij wapenbezit als bescherming tegen je overheid is de assumptie dat de mogelijkheid van gewapend verzet geweldadige acties afschrikt. Dat is weliswaar correct maar... dan dienen er ook nog enkele andere voorwaarden vervuld te zijn. Laten we kijken naar de Mai-Mai in Oost-Congo, die zichzelf 'beschermen' door er een reputatie op na te houden van schijnbaar willekeurige bloedbaden en gewelddaden. Of laten we kijken naar Israël of de VS in het Midden-Oosten die, telkens wanneer ze aangevallen worden disproportionele terreur gebruiken om er zichzelf mee te beschermen. In elk van die gevallen leidt systematische en niets-ontziende terreur tot een korte-termijn bescherming. In elk van die gevallen zijn er incentives om die terreur zo wreed en nietsontziend mogelijk te maken. Het probleem met die benadering is dat zulke strategie - indien door iedereen toegepast - een straatje zonder einde vormt. Als elke bevolkingsgroep of elke militie in Congo even wreed tekeer gaat als de Mai-Mai, dan dienen de Mai-Mai naar nog meer en nog wredere terreur te grijpen om zichzelf nog te beschermen. Die milities hebben alle incentives om telkens opnieuw de zwakste schakels aan te vallen en te beroven of af te persen, wat die zwakste schakels (sommige bevolkingsgroepen, stammen, dorpen,...) opnieuw een incentive geeft om hun terreurreputatie te versterken. Die neerwaartse spiraal van geweld en terreur gaat in een economische analyse door totdat de levensverwachtingen en -standaarden van die milities lager is dan die van dorpelingen. Welnu: dat was zelfs in het Congo van 1997, temidden van een burgeroorlog met twee miljoen doden en massale vluchtelingenstromen, niet het geval. Daar hadden kindsoldaten (die nota bene niet zelden de meest gevaarlijke taken in gevechten moesten opknappen) nog steeds een hogere levensverwachting dan kinderen die school liepen. Voordat zulke spiraal stopt door individuele incentives (dus wanneer het risico dat een gewapend militielid loopt hoger is dan het risico dat een dorpeling loopt), zou de humanitaire crisis er nog verder ontspoord moeten raken. Dat lijkt me onaanvaardbaar. De idee dat een bevolking zich kan blijven verzetten tegen een overheid (=een ander deel van de bevolking) is dan ook stompzinnig. Vroeg of laat wint een van beide strijdende partijen het pleit, en dan zullen er represailles komen voor het leed dat veroorzaakt werd door dat andere deel van die bevolking. Nu weer zal dat een groep zijn die wordt omschreven als 'de overheid'. Dan weer zal dat een groep zijn die wordt omschreven als 'een burgerbevolking'. Privaat wapenbezit verlengt en verergert zulke conflicten, zeker in Congo, terwijl het zeker in dat land niet in staat is om zulke conflicten te beëindigen door een neerwaartse spiraal van geweld zonder een onaanvaardbaar hoog aantal doden en dito terreur te impliceren. Privaat wapenbezit slaagt er daar niet in om het einde van een gewapend conflict (en dus de represailles) te vermijden, en is er dus inefficiënt om er een vrede mee te bewaren.
Misschien moet je niet langer pleiten voor het bewapenen van een burgerbevolking, maar voor het ontwapenen van een overheid?