[Robinus V]

Mijn kijk op globalisering:


De economische globalisering zorgt ervoor dat bedrijven zich eender waar kunnen vestigen en dat er een vrijemarkteconomie ontstaat op wereldniveau. Een voordeel van het groter beslagen gebied van die vrijemarkteconomie is dat er meer concurrentie is, waardoor er eerlijkere prijzen van producten ontstaan. Een nadeel is echter dat werkkrachten gereduceerd worden tot een product in deze vrijemarkteconomie. De werkgever zoekt de plaats waar de werkkrachten het goedkoopst zijn, waar met het sociale aspect het minste rekening gehouden moet worden, om zijn bedrijf te vestigen. Hierbij wordt gekeken naar de kosten en winsten van de werkgever en niet naar de werkelijke kosten en winsten; de optelsom van de welvaart van alle mensen en het milieu. De winst aan welvaart gaat grotendeels naar de aandeelhouders van de bedrijven, de rest wordt de lucht ingeschoten door het verre transport. Ondertussen stijgt de werkloosheid in de landen waar met het sociale aspect rekening gehouden moet worden. Een groeiende kloof tussen een kleine groep rijken en een steeds groter wordende groep armen is het uiteindelijke resultaat.

Om de economische globalisering om te zetten in een winst aan de optelsom van de welvaart van alle mensen is er nood aan een sociale globalisering die hand in hand gaat met de economische. Deze sociale globalisering houdt in dat er wereldwijd voor dezelfde arbeid dezelfde prijs betaald dient te worden, dat er wereldwijd eenzelfde minimum-inkomen ingevoerd wordt, dat er dezelfde uitkeringen voor tijdelijk werklozen, voor invaliden en voor gepensioneerden beschikbaar zijn en dat in geval van ziekte iedereen kan meegenieten van een wereldwijde ziekteverzekering. Dit zal ervoor zorgen dat werkgevers hun bedrijven zo zullen moeten inrichten dat de welvaart meer gelijk verdeeld wordt en dat er zo weinig mogelijk welvaart verspild wordt door transport over grote afstanden. Een groeiende optelsom van de welvaart van alle mensen en een steeds groter wordende groep mensen met een hoge levensstandaard is het uiteindelijke resultaat.

Om de sociale en economische globalisering i.p.v. de eenzijdig economische globalisering te bereiken moeten de mensen die niet van de voordelen van deze globalisering profiteren hun belangen kunnen verdedigen op politiek niveau. Indien ze hun belangen op nationaal vlak kunnen verdedigen en sociale wetten kunnen invoeren, dan nog hebben ze geen hogere levensstandaard, want de bedrijven worden zo naar andere landen gejaagd. Slechts indien alle landen degelijke sociale wetten invoeren, zelfs enkel wanneer deze sociale wetten overal exact hetzelfde zijn, zal het voordeel van de aandeelhouders van bedrijven niet meer het enige zijn waar rekening mee gehouden dient te worden. Om overal dezelfde sociale wetten in te voeren is er een samenwerking nodig tussen de regeringen van de verschillende landen. Die samenwerking kan alleen blijvend afgedwongen worden door een internationaal politiek niveau in te voeren, je zou kunnen spreken van een politieke globalisering. Dit internationale politieke niveau moet wetten kunnen stemmen die wereldwijd geldig zijn en om de sociale globalisering te kunnen bereiken dient tenminste de sociale wetgeving één van de bevoegdheden te zijn van dit niveau. Het spreekt voor zich dat een versplintering van landen, met een uiteengroeien van sociale politiek tot gevolg, niet bevorderlijk is voor het tot stand komen van dit internationale politieke niveau. In tegenstelling tot een versplintering is het nodig dat steeds meer landen hun hoogste politieke niveau met elkaar gaan delen.

Wanneer de sociale wetten niet naar de mensen komen, dan moeten de mensen de vrijheid hebben om naar de sociale wetten te gaan. Een verbod op immigratie, eender welke vorm daarvan, is een aanslag op het tot stand komen van de internationale politiek. Ook al is er een groeiende werkloosheid bij een groeiend aantal immigranten in landen met sociale wetten, doordat deze immigratie daar niet evenredig gebeurt met de groei aan werkgelegenheid, dit is geen reden om de deuren te sluiten. Dit omdat deze groeiende werkloosheid, die uiteindelijk kan resulteren in een dalende welvaart, niet veroorzaakt wordt door immigratie, maar wel door het gebrek aan een sociale globalisering in combinatie met de economische. Het is dus niet de immigratie die aangepakt moet worden, maar wel de vorm van globalisering.


Mijn besluit: In navolging van de economische globalisering dienen de deuren ook open te staan voor een sociale en een politieke globalisering om de voordelen van globalisering voor iedereen voelbaar te maken.