De Belgische fiscus zag onlangs 600 miljoen euro aan zijn neus voorbijgaan door een fiscale constructie die was opgezet door het investeringsfonds CVC Capital Partners, de privéaandeelhouder van De Post. De hele operatie zelf – de aankoop en de daaropvolgende beursgang van de Australische groep Pacific Brands – had eigenlijk niets te maken met ons land, maar CVC maakte gebruik van de belastingparadijzen België en Luxemburg om een fiscale constructie op poten te zetten, die het investeringsfonds in staat stelde om op grote schaal belastingen te ontwijken.
De Bijzondere Belastinginspectie (BBI) heeft nog geprobeerd om de constructie onwettig te laten verklaren, maar de rechtbank van eerste aanleg in Brussel volgde de BBI niet en stelde CVC in het gelijk. In een reactie op deze uitspraak stelde De Tijd, die toch niet meteen bekendstaat als een linkse krant: “Wie twijfelt er nog aan dat België een belastingparadijs is voor multinationals?”
Hoe kan het dat dergelijke fiscale constructies, die de schatkist waanzinnige sommen kosten, mogelijk zijn in ons land? Wel, omdat de maatregel die in 2003 werd opgenomen in artikel 344 van het belastingwetboek om dit soort constructies tegen te gaan, zo goed als ontoepasbaar is. En minister van Financiën Didier Reynders lijkt allesbehalve gehaast om de hiaten in de wetgeving te dichten. Naast die fiscale constructies is er ook nog het feit dat de Belgische wet de meerwaarde op aandelen simpelweg vrijstelt van belastingen.
Marco Van Hees, lijsttrekker van de Franstalige Senaatslijst van de PVDA+ (PTB+) en tevens ambtenaar bij het ministerie van Financiën, berekende hoeveel de Belgische fiscus op die manier in de periode van 1995 tot 2006 misliep (bron: bijlagen bij de begroting). Een astronomisch bedrag: 59 miljard euro. Zowat het jaarbudget van de hele sociale zekerheid.
Impact van het niet belasten
van de meerwaarde op aandelen
Jaar
Verlies voor de fiscus
1995
1.241.153.300 €
1996
870.453.323 €
1997
1.505.730.059 €
1998
3.135.481.248 €
1999
5.080.082.003 €
2000
12.154.021.205 €
2001
8.457.280.000 €
2002
3.716.250.000 €
2003
-1.608.130.000 €
2004
1.559.120.000 €
2005
10.131.000.000 €
2006
12.883.020.000 €
TOTAAL
59.125.461.138 €
En dan zijn er uiteraard nog de vele andere fiscale cadeaus aan de rijken en de bedrijven. Zo kostten de zogenaamde coördinatiecentra in diezelfde periode van 1995 tot 2006 liefst 16,65 miljard euro aan de Belgische schatkist. Europa verbood die coördinatiecentra uiteindelijk, maar de Belgische regering toverde daarop iets anders uit haar hoed: de notionele interesten. Die kosten ons land op hun beurt enkele miljarden euro’s per jaar.
Ten slotte wijzen we er ook op dat België geen belasting heft op de grootste vermogens. Integendeel, ons land fungeert als veilige haven voor de rijke Fransen die in hun eigen land willen ontsnappen aan de zogenaamde solidariteitsbelasting op de fortuinen (ISF).
Vijf families belasten om het pensioen van 650.000 mensen te verhogen
Voor Peter Mertens, voorzitter van de PVDA+, is de inzet van de verkiezingen van 13 juni het stopzetten van al die fiscale gunstmaatregelen. De schatkist zou er wel bij varen en het zou eveneens vermijden dat we hier een sociaal bloedbad meemaken, zoals de Grieken er momenteel een meemaken.
“Journalist Ludwig Verduyn publiceerde in Le Soir Magazine onlangs een nieuwe schatting van de grootste fortuinen van ons land. Het vermogen van de vijf rijkste families (de Spoelberch en aanverwanten, Colruyt, Emsens, Frère en Lhoist-Berghmans) bezitten in totaal 26 miljard euro,” aldus Peter Mertens. “Wel, als we de miljonairstaks nog maar zouden toepassen op die vijf families, zou dat jaarlijks 790 miljoen euro opbrengen. Met dat geld kun je het pensioen van maar liefst 650.000 gepensioneerden met 100 euro per maand verhogen. En dan zouden de grote partijen durven beweren dat er geen geld is voor de pensioenen…”
Persdienst PVDA+
www.pvda.be
Bron:
politics.be