Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Fantasie heeft enkel een wetenschappelijk productiepotentieel als daar tegenover een ijzersterke skepsis staat die de 99.999% kaf van de 0.001% koren scheidt.
Kinderen in de kleuterklas hebben heel veel fantasie (enfin, velen toch). Die fantasie is op wetenschappelijk vlak niks waard. Naarmate je meer over de wetmatigheden van deze wereld leert (zoals logica bvb, maar ook natuurkundige principes, ervaring, ....) kan je harder en harder beginnen snijden in je kinderlijke fantasieen.
Ofwel snijd je te hard, en dan word je een inspiratieloos maar rationeel individu. Ofwel snijd je niet genoeg, en dan word je het volwassen equivalent van een kleuter: een fantast. Koppel daaraan de frustratie, een opgeblazen ego en wat paranoia, en je hebt een morosoof.
Een morosoof is dus iemand die niet voldoende heeft geleerd om zelfkritiek te uiten, en blijft dus in zijn kinderlijke fantasieen zitten, en denkt van zichzelf dat hij een eenzaam, onbegrepen of achtervolgd genie is.
Een echt genie is iemand die een heel pertinente fantasie heeft, en ook een heel grote vorm van zelfkritiek, en ook een dosis geluk dat hij het goeie idee heeft gehad op een zeker ogenblik, en de intelligentie om het te scheiden van al zijn slechte ideeen, en het wist te herkennen.
Einstein was een genie. Harrie Christus is een kleuterachtige morosoof.
Het wil natuurlijk niet zeggen dat de "goeie ideeen" van een genie soms niet achterhaald worden, maar het moet toegegeven worden dat het niettemin brilliant was, want het heeft weerstaan aan de kritiek van velen. De ultieme waarheid kennen we niet, en is ook onkenbaar, maar als ideeen vruchtbaar zijn, en aan de kritiek van een hele eeuw denken kunnen weerstaan, dan zijn het onmiskenbaar geniale ideeen (zelfs als ze fout zouden blijken te zijn na vele decennia of eeuwen).
De meeste genieen hebben (zoals wij allemaal) veel en veel meer foute ideeen dan goede ideeen, maar wat een genie onderscheidt van een gewone sterveling, is dat hij ten eerste op zijn minst een paar brilliante ideeen heeft tussen alle verkeerde, en vooral, dat hij/zij genoeg zelfkritiek heeft om al zijn slechte ideeen aan de kant te zetten, en zijn goeie te herkennen. Een morosoof heeft enkel (kinderachtig domme) slechte ideeen, of concentreert zich enkel maar op enkele domme ideeen, maar mist voldoende zelfkritiek en heeft de verkeerde sociale capaciteiten om de fouten in te zien, en neemt zichzelf voor een genie.
|