[de Vexille]

@Dorus, ik ga het hierbij laten... blijkbaar graaf jij niet graag té diep, want het zou wel eens kunnen zijn dat je onder de onderste steen iets ontdekt dat je eigenlijk liever niet wil zien. Dogma's hebben we allemaal; ik lees in jouw tekst er al minstens ééntje: de democratie als bron van alle normen en waarden (een soort sociaal contractmodel?). Ik zou nu verder kunnen gaan en hier een tiental vraagtekens bij plaatsen om die stellingen tegen de vlakte te halen, maar ik zie dat dit verder tot niks gaat leiden. Eén conclusie trek ik alleszins: jouw distinctie tussen "denkende" en "niet-denkende" mensen is op z'n minst zeer sloganesk en -filosofisch gezien- ontzettend fout. Ik zal het daar maar bij laten, want uiteindelijk zitten we hier nog in een thread die een heel ander onderwerp heeft.

On topic nu... Ik ben ervan overtuigd dat de Kerk niet de instantie is waarnaar men zal moeten kijken om het probleem van de cultuurconflicten met de islamitische inwijkelingen op te lossen. Die Kerk gaat zich niet op het pad van de godsdienstoorlog bewegen. Wat ik wel zie gebeuren (vandaag reeds) is dat verschillende christelijke denominaties minder "open" en "receptief" gaan staan tegenover de islam; dat het christendom zich niet zonder slag of stoot over dezelfde kam als de islam gaat laten scheren. Met intolerantie heeft dit weinig te maken, wel met anti-egalitarisme en anti-relativisme. Twee inzichten die door steeds meer mensen worden gedeeld en waar het politiek-correcte linkse establisment zich krampachtig van blijft distantiëren (zie bvb. het cordon sanitaire dat uit moest monden in een formeel jurisdictioneel gegeven). De druk zal echter onhoudbaar blijken en we kunnen enkel hopen dat één en ander niet zal leiden tot geweld en bloedvergieten (want dat krijg je wanneer je een bepaald gedachtengoed tracht te onderdrukken).

De Kerk zal zich hier vast en zeker buiten houden, daar ben ik wel zeker van.