[ministe van agitatie]

Oorspronkelijk geplaatst door ArjanD

Dat is niet waar. Ik geloof ook niet in God, maar het is niet zo dat ik vanuit principieel ongeloof stel dat God niet bestaat.

Het is wel waar. Ik verzamel geen postzegels en 'geen postzegels verzamelen' is dus geen hobby. Op dezelfde manier heb ik geen god. In mijn leven speelt geen enkele god een rol. Ik ga er van uit dat de kans quasi nihil is dat er een god bestaat. Het is wetenschappelijk gezien zo goed als onmogelijk.
Dat is geen principieel standpunt - atheïst zijn uit overtuiging en dus god verwerpen uit principe - maar het resultaat van analytisch denken en logica: er kan geen god bestaan. Het is in tegenspraak met alles wat we kennen en weten en wat mogelijk is.

Atheïsten geloven niet alleen niet in God, ze vervangen God met de wetenschap en 'geloven' dat er niet meer is dan met de wetenschap te verklaren is.

Dat is een foute stelling: Atheïsten vervangen god helemaal niet met wetenschap. Wetenschap is een zichzelf steeds opnieuw in vraag stellende methodiek die ons toelaat de realiteit zoals we ze vaststellen te meten en te onderzoeken wat in die realiteit beantwoordt aan wetmatigheden en waarom die wetmatigheden zijn zoals ze zijn. Vaak vertrekt men vanuit een hypothese die men probeert aan te tonen maar als dat niet lukt omdat het bewijs de hypothese onderuit haalt, dan begint men opnieuw met een andere hypothese. Elke stelling wordt ondersteund (of desgevallend ondergraven) door waarnemingen die herhaald en gemeten kunnen worden. Dat weerhoudt ons van idiotieën waarbij mensen blind aannemen wat hen wordt voorgehouden.
Wetenschap vergt dus geen geloof maar juist het tegendeel: een kritische houding die steeds opnieuw de voorgehouden waarheden in vraag stelt. Het is dus het tegengestelde van god en godsdienst.

Wetenschappers stellen ook niet dat er 'niet meer is dan wat wetenschap kan verklaren'. We verklaren wat we kunnen meten omdat we over de geschikte meetinstrumenten beschikken. Maar er zijn zaken die we tot nader order niet kunnen meten omdat we niet over de meters beschikken. Dat kan gaan om elementen, golven, vormen van energie, planeten en sterrenstelsels. We zijn vandaag niet in staat om alles te meten, dat is zo. Er is dus meer dan wat vandaag meetbaar is. Maar het verleden leert ons dat onze methodologie om te meten en kwantificeren bijzonder goed werkt en er is reden om aan te nemen dat ze dat ook in de toekomst zal doen.

En dat leidt logischerwijs tot destructie want het leven streeft naar meer dan wat er reeds is en als het zou zijn zoals het is (wetenschappelijk verklaarbaar) dan was er geen reden om te bestaan.

Er is ook geen enkele reden om te bestaan. Toch geen reden buiten onszelf, geen doel en geen zin. Tenzij diegene die we er zelf aan geven. Dat hoeft dus ook helemaal niet tot destructie te leiden.
We zouden bijvoorbeeld als doel kunnen stellen: de uitbreiding, verspreiding en veiligstelling van het bewustzijn. Op deze planeet om te beginnen en doorheen het universum op termijn.
Dat vergt een ontwikkeling op aarde waarbij we het potentiële bewustzijn tot ontwikkeling brengen en dus zorgen voor de materiële omstandigheden die die ontwikkeling noodzakelijkerwijze voorafgaan. Dat is één van de redenen waarom ik communist ben: we moeten voor alle mensen op aarde de materiële omstandigheden creëren zodat ze zichzelf optimaal kunnen ontwikkelen en hun bewustzijn helemaal en volledig tot ontwikkeling kunnen brengen. Want de combinatie van al dat menselijk bewustzijn is een collectief bewustzijn dat we nodig hebben om deze planeet te beheren en op termijn te verlaten en andere planeten te koloniseren. En dat allemaal in functie van de verspreiding, ontwikkeling en behoud van het bewustzijn doorheen het hele universum. De mens is namelijk het punt waarop het universum bewust wordt van zichzelf.

Een dergelijke atheïstische analyse spreekt ook tegen wat je schrijft als:

Je ziet in de atheïsme propaganda ook terug dat Atheïsten de overtuiging hebben dat het leven geen betekenis heeft en dat je daarom maar beter "kan genieten van het leven zolang je er bent":

Atheïsten hebben geen reden om morgen te willen bereiken en korte termijn persoonlijk gewin is voor hun het hoogste belang.

Een stelling als:

Dat ze bij een grote langdurige ramp collectief zelfmoord zouden plegen zoals in veel sekten acht ik daarom niet uitgesloten.

is je reinste speculatie en slaat nergens op.

Er is voor atheïsten geen echte reden om te vechten, alles is er maar bij toeval en de natuur is "wreed".

Dat zijn drie stellingen in één zin die onderling geen enkel verband hebben. Er is voor mij als atheïst reden te over om te vechten: bijvoorbeeld het creëren van een hemel op aarde, een einde aan de uitbuiting van de ene mens door de andere, de ontwikkeling van de mens en zijn bewustzijn.

Dat spreekt niet tegen dat alles er inderdaad maar bij toeval is. Dat heeft geen belang. het is zo.

De stelling dat de natuur "wreed" is, is een moralistische stelling die op de natuur natuurlijk niet van toepassing kan zijn. De natuur is 'jenseits Gut und Böse', die is wreed noch lief. Ze is zoals ze is. Maar me dunkt dat cultuur wat ons betreft een pak interessanter is dan natuur. Ik leef nog bij gratie van de cultuur (geneeskunde) en tegen de natuur in.

De reden dat het atheïsme zo machtig is is omdat er grote partijen zijn die veel baat hebben bij een 'ethiekloze' overtuiging waarin profiteren voor persoonlijke gewin het hoogste doel is.

Me dunkt dat godsdiensten vandaag nog altijd veel machtiger zijn dan 'het atheïsme'. Er bestaan nauwelijks 'atheïstische' landen waar staatshoofden en instellingen zich verre houden van godsdienst of waar de impact van de godsdienst tot niets werd teruggedrongen. Er zijn integendeel nogal wat landen waar godsdienst een zeer belangrijke rol speelt en zowel het officiële als publieke leven bepaalt.
Atheïsten hebben overigens geen 'ethiekloze' overtuiging en persoonlijk gewin staat daarin bij de meesten helemaal niet centraal. U veralgemeent maar wat.