[Max]

Oorspronkelijk geplaatst door Herman Desmedt ©HD

Goed uitgangspunt. De meeste (en serieuze) "denktanken" die zich bezig houden met wereldverbetering gaan er ook van uit dat religie geband moet worden als we tot een betere wereld willen komen.

Voor mij is spiritualiteit wel belangrijk.

Ik volg het standpunt van MDP voor een stuk .
Het zoeken naar de waarheid naar zingeving is voor mij tweeledig. Enerzijds heb je de materiele zoektocht die het HOE uitlegt nl. de wetenschap , anderzijds heb je de spirituele zoektocht die het WAAROM probeert uit te leggen.

De spirituele zoektocht is essentieel. Er is geen wetenschappelijk axioma die mij kan zeggen of waarom ik niet/wel mag stelen of kinderen mag verkrachten.

Waar MDP en religies in't algemeen de fout maken is dat zij denken het monopolie te hebben op spiritualiteit. Dat is zó fout. Humanisme , atheisme , pantheisme , enz. zijn ook vormen van spiritualiteit en geven wél antwoord op die vragen.

Geloven en spiritualiteit is inherent aan ons psyche. Het is de oplossing van ons bewustzijn om wat we niet kunnen controleren te conceptualizeren , om zekerheid te creeeren in een wereld waar niets zeker is. Anders zouden we gek worden. Ook een atheist gelooft in iets. Ook atheisten spreken tegen iets/iemand als ze in de problemen zitten.


Zal effe mijn 'religie' beschrijven. Ik denk dat het het best is te omschrijven als pantheisme.

Het is alweer tweeledig:

1) Het statische (= onveranderlijke waarheid)

God is voor mij het woord voor "wat ik niet kan controleren , wat ik niet ken". Het is voor mij een onbewuste natuurkracht en dus geen persoon. H God heeft voor mij weinig met ethiek te maken. Ik huiver ook van concepten als Het Goede en Het Kwade. Vanaf je daarover spreekt bevuil je de waarheid en het onveranderlijke van God. Ik hou God en Ethiek strikt gescheiden. In mijn religie kan je je dus niet beroepen op God om uw gelijk te halen. Het zou even idioot zijn om u te beroepen op het weer om uw gelijk te halen inzake abortus. Het enige wat god me leert is dat alles vergankelijk is behalve God en dat niets zeker is behalve dat ik zal sterven.

2) Het dynamische (= de tijdelijke waarheid)

Dit is waar de dienst in het woord Godsdienst besproken wordt. In deze zone wordt het echte onderzoek naar ethiek gedaan. Het enige axioma dat hier gehanteerd wordt , is dat het flexibel moet zijn. D.w.z. alle wetmatigheden (stelen is fout , moord is fout , liefde is goed , enz) die hier bevonden worden zijn veranderbaar. Hier maak ik gebruik van wetenschappelijk en/of subjectief oordeel om tot wetmatigheden te komen. Alles is voor discussie vatbaar , niets is statisch. Hier wordt de moraliteit gevormd aangepast aan de omgeving en tijd waarin ik leef. Dit is het democratisch systeem.


Zou je gewoon punt 1 niet kunnen overslaan denk je dan? Wat heb je dan aan een zo'n abstracte God zoals ik die stel? Vrij veel. Het leert me eenerzijds een zekere vorm van acceptatie. Ik kan toch niet alles veranderen en controleren dus go with the flow. Love it , don't fight it. Hieruit leer ik dat liefde belangrijk is. Het leert me ook zelf-relativatie en het begrip dat ik niet alleen in't schuitje zit. Automatisch creeert dit een verbondenheid met mijn mede-organismen die allemaal proberen niet dood te gaan.
Anderzijds inspireert het me het beter te begrijpen , het drijft mij te proberen te achterhalen waarom het zo is en het werkt. Het is de motor , de spil achter mijn nieuwsgierigheid naar wetenschap en spiritualiteit. Het is een doel op zich , waar we naar toe gaan als soort.


Waarin falen de dogmatische religies?

Er bestaat geen onderscheid tussen 1 en 2. Hun religies zijn statisch geinstitutionaliseerd of "gekristalizeerd" zoals Einstein dat noemde in "The World As I See It" en evolueren dus veel te traag of niet. Vaak zijn ze zo geinstitutionaliseerd dat ze niets meer met zingeving te maken hebben maar met een banaal cultureel element.
Het Oude Testament is één en al gekristalizeerde statische religie. De profeten en heiligen voeren oorlogen in naam van God. Het heeft voor mij geen waarde.
Het Nieuwe Testament is al véél minder gekristalizeerd. Jezus was een rebel. Hij verafschuwde de institutionalisering van religie en moedigde gelovigen de waarheid in zichzelf te zoeken. "Uw lichaam is het koninkrijk". Wat het Christendom ervan gemaakt heeft echter
Mohamed zijn Koran is ook één en al gekristalizeerde zingeving. Mohamed voerde oorlogen in naam van God.


Waarin faalt het atheisme?

Door zingeving te banaliseren en de dus de zoektocht te staken , worden we enkel gefocusd op de materiele zoektocht.
Door niet de mindset van 'acceptatie' proberen te bereiken , worden we overheerst door angst. En proberen we ons met snelle behoefte bevrediging van die angst te bevrijden. We verliezen de verbondenheid met elkaar en individualiseren.


Het boeddhisme is de enige religie die de scheiding tussen 1 en 2 respecteert. Zij geloven ook niet in een God. Voor hun is God het universum.
Jezus vertelde eigenlijk hetzelfde als Buddha. Het is spijtig om te zien wat het Christendom er van gemaakt heeft.


Shit da's hier een heel boek aan't worden. Blokken , max.