In het artikel 'brief aan Darwin' (
verschenen in De Volkskrant, 10/4/09) probeert de Vlaamse astrofysicus en filosoof
Gerard Bodifée een paradox te vinden in het darwinisme wat hem ongetwijfeld gelukt is.
...
Nu volgt uit uw evolutietheorie ook dat de menselijke soort een diersoort is, afstammend van andere diersoorten. We zijn een onderdeel van de natuur, één takje aan de veelvertakte boom van het leven. De mens is een natuurverschijnsel, zijn drijfveren zijn natuurlijke krachten. Dat is een duidelijk besluit dat we moeten trekken. Het betekent dat doelgerichtheid deel uitmaakt van de natuur en dat we dus mogen aannemen dat deze manier van handelen en evolueren algemeen voorkomt in de natuur.
Als de menselijke geschiedenis gestuurd wordt door het streven naar geluk en andere idealen, moet dat streven in allerlei gradaties en variaties ook bij andere levensvormen voorkomen en mee de richting van de evolutie bepalen. Zo niet, dan zou de mens een unieke soort zijn, wezenlijk anders dan de andere, hetgeen niet het geval is, zoals we weten.
Maar dat doelgerichtheid deel uitmaakt van de natuur is nu precies wat u in uw werk ontkent. De natuur functioneert niet volgens een plan of een doel, zegt u, en ik ben bereid u daarin te volgen. Maar dan moet ik ook besluiten dat de mens toch een bijzondere plaats inneemt binnen de natuur, in tegenstelling tot wat u beweert, en in strijd met alles wat de wetenschap ons sinds Copernicus leert.
Het is een paradox. De wetenschap plaatst de mens weer in de natuur, maar door wat de wetenschap leert over de natuur, staat de mens weer buiten de natuur.
Ik vind deze paradox minder erg dan hypocrisie van veel darwinisten. Het darwinisme is zo mooi zo schitterend en zo """wetenschappelijk""" als het gaat om twistgesprekken met Creationisten en ID'ers want men kan niet in zijn leven zonder een tegenstander, zonder iets waartegen men zichzelf moet bewijzen om te zeggen dat men is, dat men daar is, dat men daar de baas is en wat te zeggen heeft, dat men wat kan doen .... Een hobby??!!
Waarom niet? Er is iemand die trots is op het feit dat geen enkele dokter een oplossing voor zijn ziekte kan bedenken! ..
Maar deze darwinisten accepteren aan de andere hand het NOODZAKELIJKE resultaat van darwinistisch denken niet. Stel «
darwinisme zelf kan onzin zijn» of «
darwinisme verklaart x», hier moet men het darwinistisch denken gebruiken om over het darwinisme te oordelen.
Deze paradox zien we nog duidelijker wanneer we de soorten met elkaar proberen te vergelijken en waarbij we onmogelijk tot een conclusie kunnen komen dat een soort volledig/juist/compatibel met haar omgeving reageert (communiceren, denken, taal ontwikkelen enzovoort). Waarom?
Met oog zie je iets en je gaat ervan uit dat dit is. Waarom? Waarom moet iets bestaan omdat je het ziet? Stel dat het bewustzijn hiervoor verantwoordelijk is. Maar het bewustzijn zelf is toch ontstaan? Ja, en het is geëvolueerd? Ja, en het blijft evolueren? Ja.
Dus door mijn bewustzijn weet ik dat iets er is omdat ik het met mijn oog zie, en mijn oog zelf evolueert. Het is niet als eerste zintuig ontwikkeld en zal ook niet de laatste zijn, en het oog zelf kan scherper worden door een "betere" evolutie. Ik reageer (=denken, beseffen, geloven, zien,..) in de grenzen van mijn huidige evolutie, in de grenzen van het bereik van mijn bewustzijn en de 'biochemische' reacties die mijn bewustzijn gebruikt.
Op die manier MOET men alles in twijfels trekken zelfs dit, en te beginnen met zichzelf, zelfbewustzijn, het zijn van zelf.
En deze must kan niet zonder sofistiek en paradoxes.
Om jezelf te ontkennen moet je eerst jezelf gebruiken, m.a.w je moet jouw zijn gebruiken om over jouw zijn te oordelen.
Jezelf niet kunnen ontkennen =/= het zijn. Het niet kunnen ontkennen van zichzelf betekent niet het kennen van zichzelf (of bewijs voor het zelf zijn).
Darwinistisch wordt dit nog complexer want je zegt dat de (biologisch/ biochemisch) middelen waarmee jij stelt dat jij bent zelf geëvolueerd zijn, en blijven evolueren ook, dus wat je nu stelt gebeurt in het bereik van nu en is niet noodzakelijk een resultaat van een ander bereik naarmate de evolutie verder werkt.
Er is één uitweg en deze kan niet zonder paradoxes.
Het darwinisme dient maar één doctrine: sofisitek.
En een sofist is in wezen iemand die geen recht op reageren (spreken, leven, eten, drinken, ..) want het is iemand die ervan uit gaat dat er geen waarheid is, of wij kunnen het niet weten of mens is de maat der alle dingen. Zoals
Ibn Hazm deze school in drie stromingen onderverdeelt. Dat is wat het darwinisme leert, en niets anders.