Oorspronkelijk geplaatst door dirkbali
Hebben jullie het Engelstalig boek van Paul Belien gelezen ? De titel is "A Throne in Brussels"
Ik weet ook wel dat Paul Belien een sympathisant is van het Vlaams Belang, maar dat belet niet dat zijn analyse van de geschiedenis van Belgie sedert 1830 geweldig accuraat is.
Kort samengevat zegt Paul Belien dat de Saxen-Coburgs altijd vooral de voortzetting van hun eigen troon op het oog hebben.
Albert I dacht dat de Duitsers de oorlog zouden winnen, en overwoog in het jaar 1915 zelfs om een "deal" te maken met de Duitse Keizer : neem Belgie, maar laat mij op de troon van de Belgische provincie van het Duitse Rijk.
Leopold III vroeg aan Hitler om hem gevangen te nemen, en tegelijk zijn troon te bewaren in het Duitse Nazi Duizendjarig Rijk, want, indien Leopold naar Duitsland zou afgevoerd worden, zou de Belgische bevolking hem zien als een held.
Boudewijn was een fanatieke katholiek, die elke dag samen met Fabiola op zijn knietjes aan het bidden was voor het voortbestaan van Belgie en zijn troon.
Toen Boudewijn logeerde in de Belgische ambassade te Jakarta (Indonesie) verscheen hij midden in de nacht, in pyjama, in de slaapkamer van de ambassadeur, en vroeg aan mijn vriend de ambassadeur waar hij de volgende dag naar de Heilige Mis kon gaan.
Boudewijn was een fundamentalistische katholiek, maar zijn principes waren flexibel : hij weigerde de wetgeving over abortus te ondertekenen, maar hij organiseerde wel de abortus van een vriendinnetje van Prins Laurent.
Wat de abortuswetgeving betreft : Boudewijn vroeg Eerste Minister Wilfried MARTENS om een oplossing te vinden.
ANDRE ALEN, een professor die Grondwettelijk Recht doceerde, vond een oplossing : de Koning kan tijdelijk niet zijn functie vervullen.
ANDRE ALEN combineerde artikel 82 van de Grondwet met artikel 79 van de Grondwet.
Boudewijn was het daarmee eens, en beloonde Professor ANDRE ALEN met een adellijke titel : de brave professor werd een Baron.
Het is overduidelijk dat de Belgische koningen altijd hun aanhangers GEKOCHT hebben. Zie VDB, Claes, Martens, etc, en dat zal altijd doorgaan, want de onderdanige Vlamingen zijn blij met een adellijke titel.
Mij kan het weinig schelen. Ik woon al sinds het jaar 1983 in Indonesie, al 27 jaar in een land dat ook niet ideaal is, en waar ik een haat-liefde verhouding mee heb.
Wat ik nochtans vreselijk vind, is dat wegens de federalisering van Belgie er nu gelijkheid bestaat tussen Walen en Vlamingen, wat betekent dat op federaal niveau de Walen evenveel te zeggen hebben als de Vlamingen en bovendien een groot gedeelte van het Nationaal Product van Vlaanderen in hun zak krijgen.
Mijn moeder (overleden in het jaar 2007) was een Walin.
Ik sprak altijd Frans met mijn moeder en Nederlands met mijn vader (overleden in het jaar 1998, hij was de Directeur-Generaal van de Haven van Antwerpen, en de President van de International Association of Ports and Harbours, verkozen als President in Singapore)
.
|