Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Askapena
dat heeft niks te maken met een minderwaardigheidscomplex, maar alles met het eenvoudige feit dat ons volk eeuwenlang keer op keer moest vechten tegen onderdrukking, misprijzen, miskenning van taalrechten, noem maar op. Vandaar dat wij ons meteen identificeren met Bretoenen, Basken en eender ander volk dat vecht (op welke manier dan ook) voor het voortbestaan van zijn eigenheid.
|
Aaah... De befaamde bezettingsmythe gecreëerd door Jean-Baptiste Nothomb, een founding father van België (en rattachist natuurlijk).
We zijn helemaal niet bezet geweest!
De Bourgondiërs waren hier rechtmatig de baas geworden via huwelijken etc. (o.a. Margaretha van Male met Karel de Stoute). Via de Bourgondiërs kwamen de Habsburgers hier binnen langs de achterdeur (Maximiliaan trouwde met Maria) en verdedigde zo het land tegen invallen van Frankrijk. Keizer Karel V was zelfs een echte Nederlander, geboren in Gent en getogen in de Nederlanden, waar hij zich als bon-vivant zich opperbest voelde. Hij was razend populair en de Nederlanders voelden zich helemaal niet bezet door een vreemde mogendheid. Integendeel, het was "hun" Karel die keizer werd van het Heilige Roomse Rijk en koning van Spanje.
Na diens troonsafstand in 1555 volgt zijn zoon Filips II hem op in Spanje en de Nederlanden (+Beide Siciliën en zo), terwijl broer Ferdinand keizer wordt. Vanaf dan waren wij zogezegd bezet door Spanje. Dat was niet zo. Aanvankelijk werd hij -net als zijn vader- bejubeld. Het was pas omdat Filips II religieus totaal intolerant bleek, dat men zich tegen zijn bewind begon te verzetten. Dat leidde tot de Tachtigjarige Oorlog. Pikant detail: Vlaanderen en Brabant scheurden zich mee af, maar werden door Waals verraad terug veroverd.
Filips II kon de Zuid-Nederlanders echter terug voor zich winnen en stelde Albrecht en Isabella aan als landvoogden, waaronder de Zuidelijke Nederlanden een vrij onafhankelijke koers konden varen. De Spaanse "bezetting" duurde in feite dus slechts 2 jaar, de tijd van Alva en zijn schrikbewind.
Na de Spanjaarden kwamen de Oostenrijkers, ook door een dynastieke toevalligheid: de Spaanse tak van de Habsburgers stierf uit, en uiteindelijk -in plaats van er over te blijven bakkeleien- bood men de Zuidelijke Nederlanden aan aan de Oostenrijkse tak van de Habsburgers. Ook deze werden niet gezien als een bezettingsmacht, maar in tegendeel kende de Zuidelijke Nederlanden een lange periode van vrede en economische groei. Vooral landvoogd Karel van Lorraine is zo populair, dat de "bezette" volkeren voor hem een standbeeld oprichten.
Het is pas toen Jozef II een kijkje kwam nemen en heel de boel veranderen en reglementeren (tot het aantal slagen met het wierrookvat toe tijdens de mis), dat men in opstand komt. Jozef II sterft en Leopold II (die van Oostenrijk!) volgt hem op, en belooft de vrijheden van de burgers te respecteren. Alles is terug OK.
Dan komen de Fransen die onze gebieden annexeren. Dit is een bezetting, een keiharde waartegen het volk wel in opstand komt en die 20 jaar zal duren, een boerenkrijg ten spijt.
Ook de Noordelijke Nederlanden waren geen bezetters. Overal namen Zuid-Nederlanders deel aan het bestuur, en bezetten ze ministerposten, en hun beslissingen troffen ook de Noord-Nederlanders.
Het was pas toen de Luikenaars en rattachisten met steun van Frankrijk Zuid-Nederland afscheurden en het -na een njet van de grootmachten- omvormden tot Klein-Frankrijk of België, dat er weer een bezetting volgde, die door evolutie geleidelijk ontlopen werd.
Dus hoop en al zijn we een kwart eeuw bezet geweest voor 1830...