Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door The Common Sense
Ontdekken wat ik met Zionistische daden bedoel is niet zo moeilijk als je weet dat zionisme het streven naar een Joodse staat is. Verder heeft Israël al haar oorlogen gewonnen mét Amerikaanse steun (materieel of militair). Graag zou ik het hierbij laten, want zoals boven al vermeld gaat het hier inderdaad over Marokko, niet over het MO.
|
Ik zou het hier ook graag bij laten, maar pas nadat ik een stuk of wat van
jouw -ja, hoe moet ik het zeggen- beweringen die op onwetendheid berusten
heb gecorrigeerd.
1. Israel werd met materiaal tijdens de Kippur oorlog inderdaad gesteund door de Amerikanen. Maar nooit of te nimmer met Amerikaanse manschappen. Tijdens de zesdaagse oorlog moest het het doen met
Franse vliegtuigen (mirages) die overdag vlogen en 's nacht gerepareerd
hoorden te worden. En op die Amerikaanse steun (materiaal) tijdens de Kippur oorlog moest het wachten tot dat de Amerikanen inzagen dat het
écht gevaarlijk werd. De Arabische staten hadden ondertussen recht op
enorme hulp vanuit de Sovjet-Unie.
'In the Golan Heights, the Syrians attacked the Israeli defenses of two brigades and eleven artillery batteries with five divisions and 188 batteries. At the onset of the battle, 188 Israeli tanks faced off against approximately 2,000 Syrian tanks. Every Israeli tank deployed on the Golan Heights was engaged during the initial attacks. Syrian commandos dropped by helicopter also took the most important Israeli stronghold at Jabal al Shaikh (Mount Hermon), which had a variety of surveillance equipment.
Image:1973 Yom Kippur War—Golan heights theater.jpg
Golan heights campaign October 6-12.
Fighting in the Golan Heights was given priority by the Israeli High Command. The fighting in the Sinai was sufficiently far away that Israel was not immediately threatened; should the Golan Heights fall, the Syrians could easily advance into Israel proper. Reservists were directed to the Golan as quickly as possible. They were assigned to tanks and sent to the front as soon as they arrived at army depots, without waiting for the crews they trained with to arrive, without waiting for machine guns to be installed on their tanks, and without taking the time to calibrate their tank guns (a time-consuming process known as bore-sighting).
As the Egyptians had in the Sinai, the Syrians on the Golan Heights took care to stay under cover of their SAM missile batteries. Also as in the Sinai, the Syrians made use of Soviet anti-tank weapons (which, because of the uneven terrain, were not as effective as in the flat Sinai desert).
The Syrians had expected it would take at least 24 hours for Israeli reserves to reach the front lines; in fact, Israeli reserve units began reaching the battle lines only 15 hours after the war began.
By the end of the first day of battle, the Syrians (who at the start outnumbered the Israelis in the Golan 9 to 1) had achieved moderate success. Towards the end of the day, "A Syrian tank brigade passing through the Rafid Gap turned northwest up a little-used route known as the Tapline Road, which cut diagonally across the Golan. This roadway would prove one of the main strategic hinges of the battle. It led straight from the main Syrian breakthrough points to Nafah, which was not only the location of Israeli divisional headquarters but the most important crossroads on the Heights."[8]
During over four days of fighting, the Israeli 7th Armored Brigade in the north (commanded by Yanush Ben Gal) managed to hold the rocky hill line defending the northern flank of their headquarters in Nafah. '
Jouw probleem is dat je een hoop gemeenplaatsen spuit die op drie keer
niets steunen. Zonder dat je een en ander nagekeken hebt.
De Golan werd een hele nacht lang verdedigd door snotneuzen van achttien jaar tegen een enorme overmacht. En de Golan moest verdedigd worden
want anders was Israel binnen zijn erkende grenzen, verloren.
Dus schei uit met te blaffen dat Israel alleen won omdat het machtige
Amerikaanse leger achter Israel stond. Geen enkele Amerikaanse soldaat
heeft ooit voor Israel gevochten. Nog wat en dat vind je dus nergens anders:
Israelische bevelhebber leiden hun manschappen in gevechten. Met andere
woorden :ze zitten niet achter de linies bevelen te geven. Ze bevinden zich
in de eerste linies en zijn vaak als eersten gewond.
Nog wat: de Arabieren (Egyptenaars en Syriers) zijn dus geen achterlijke
bosjesmensen die door superieure wapenmacht vanwege superieure Israeliers met de hulp van het superieure Amerika werden verslagen.
Lees in hemelsnaam wat geschiedenis voordat je gelijk wat beweert.