Al jarenlang eisen Duitse islamvertegenwoordigers bij de zogenaamde ”dialoogconferenties” in de Bondskanselarij censuur voor Duitse media. Negatieve berichten over de islam en over moslims zouden principieel moeten worden verboden, meer nog: er dient zelfs een percentage van 30% aan positieve berichten over de islam in Duitse media te bestaan. Reeds in 2007 berichtte het mediatijdschrift ”Pro” in dit verband over de islamconferentie in de Bondskanselarij: ”Zo was er op de conferentie serieus sprake van een percentage van 30% ’neutrale of positieve berichtgeving’ over moslims.” (scrollen naar:
=detail&news[id]=1478] Positive Berichte über Islam: „Quote für die Medien“) Tot nu toe hebben Duitse politici niet toegegeven aan de druk van deze islamitische verenigingen. Maar dat schijnt nu blijkbaar te veranderen sinds ook moslims minister kunnen worden.
Zo heeft de nieuwe, oorspronkelijk uit Turkije afkomstige, islamitische vrouwelijke minister van integratie Aygül Özkan zojuist een
”mediacharta” laten ontwerpen, die het einde van de pers- en meningsvrijheid in Niedersachsen zou betekenen. Volgens deze charta dienen de media zich ”vrijwillig” tot een gemeenschappelijke koers van zelfcensuur m.b.t. het thema immigranten te verplichten. De mediavertegenwoordigers dienen zich op 16 augustus 2010 in Hannover middels een convenant tot zelfcensurerende verslaggeving verplichten. Het door de islamitische minister geleide ministerie eist van Duitse journalisten een schriftelijke verklaring, volgens welke ze in de toekomst meer over integratie zullen berichten en informeren, daarbij een ”cultuursensibele” taal gebruiken, hun ”interculturele opening bevorderen”, hun ”interculturele competentie versterken” en projecten hiervoor initiëren en in het vervolg journalistiek zullen begeleiden.
Özkan is de eerste oorspronkelijk uit Turkije afkomstige minister in Duitsland en nauwelijks drie maanden in functie. Al voor haar benoeming zorgde ze met de uitlating voor ophef, dat de kruisen uit de Duitse scholen zouden moeten worden verwijderd.
Zo gaat dat dus als men de kat op het spek bindt. Alles, werkelijk alles wordt uit de kast gehaald om het compleet failliete multiculturele sprookje toch maar als iets positiefs zijnde op te voeren, terwijl de rottende stukken vlees reeds aan alle kanten van het stinkende multiculturele cadaver vallen.