[Andy]

Oorspronkelijk geplaatst door patrickve

De twee systemen zijn uitgeprobeerd, en ik weet niet hoe jij er tegenaan kijkt, maar ik denk dat ik, met mijn persoonlijkheid, kwaliteiten en gebreken, eerder beter aard in een kapitalistisch systeem dan in een warlordistisch systeem. Had ik de fisiek en het brein van een Conan the Barbarian, dan opteerde ik misschien voor iets anders.

Ik opteer natuurlijk voor het systeem dat mij persoonlijk het meeste aanspreekt, he.

De homo economicus spreekt Ik had verwacht dat je zou verwijzen naar de afwezigheid van willekeur, naar de veiligheid die de rechtstaat je kan bieden of naar andere verschilpunten tussen het warlordisme en de vrije markt.

Dat is een eigenaardig statement, nee ? Men haalt toch zijn waarde oordelen niet uit een utopie, maar eerder, men droomt eventueel van een utopie gebaseerd op waarde oordelen, nee ?

Je mag van mij utopieën gerust inwisselen voor waardeoordelen hoor. Die waardeoordelen worden toch voor een deel mee overgedragen in een utopisch wereldbeeld, nu weer de geweldloze wereld waar iedereen gelukkig is, dan weer het beeld van de Hoorn des Overvloed.

Maar utopieen zijn onmogelijke werelden, waar men een loopje genomen heeft met de realiteit om een simplistisch model op te dringen dat sommige waarden tot het uiterste toe doordrijft. Utopieen zijn kinderlijke fantasieen. Het zijn zelfs geen vereenvoudigde modellen. Utopieen zijn chimeren van een verblinde geest. Het zijn de 72 maagden van de islam terrorist, de saaie hemel van de christenen, het Vlaamse brussel van de vlaams-nationalist, het is de volledigheid van de rationale getallen van de Pythagoreeen, het communisme van de franse intellectuelen. Met utopieen kan je niks doen. Zeker geen ethiek afleiden.

Zijn die utopieën dan ook niet een heel klein beetje aanwezig in onze waardeoordelen over de samenleving? Als we geweld veroordelen, misdadigers opsluiten en anderen ondanks hun daden toch nog een fair proces gunnen, doen we dat dan niet omdat we bvb een geweldloze, oorlogloze, misdaadloze rechtstaat willen, ondanks het besef dat die dingen onmogelijk te bereiken zijn? En willen we die samenlevingen omdat we erover gepiekerd hebben, of omdat ons het ideaalbeeld van zo'n rechtvaardige samenleving werd ingelepeld via sprookjes, verhalen, tekenfilmpjes,...?