[N-SA]

Oorspronkelijk geplaatst door Andy

Het VB was nooit de fatsoenlijk-rechtse partij die u er hier van wil maken of dewelke u uit het VB had willen zien groeien. Sinds haar ontstaan is die partij gedomineerd door een bepaald trio (en daarvoor door Dillen), die geen van allen 'gematigder' genoemd kunnen worden dan de 'extreem-rechtse clubjes' die u ertegenover plaatst. Die clubjes en het VB tapten uit hetzelfde water. Het VB plaatste haar afgedankten in die clubjes, en die clubjes leverde de partijleden. Ze vulden elkaar aan.

Als Nederlander is het misschien moeilijk te geloven, maar die 'fatsoenlijk-rechtse partij in wording' heeft zich bezig gehouden met 'veroveringsmarsen' op pakweg Borgerhout, het vergoelijken van terreuraanslagen en zowat elke smeerlapperij waar het de kans toe zag. Dat waren geen incidenten of accidentjes, maar de partijlijn. En die partijlijn werd vormgegeven door... dezelfde mensen die het voor het zeggen hadden toen de verruimers kwamen aanwaaien. Dat bewijst volgens mij op zijn minst dat die verruiming slechts gebeurde onder het wakend oog en met instemming van de partijbonzen, en dat de verruiming een strategische keuze was (een breder publiek aantrekken zonder te standpunten te verzwakken). Het was de toepassing van wat VB-kopstukken zeiden na de veroordeling voor aanzetten tot haat en racisme: de taal moet minder smerig worden, de ideeën moeten dezelfde blijven.

Ik zou niet liever hebben dan dat er een fatsoenlijk-rechtse partij is die komaf maakt met een aantal wantoestanden. Maar het VB kon en kan die rol niet vervullen. Niet omdat het werd gecharterd door kleinere groeperinkjes, maar omdat het van bij het begin die agenda voorstond en voorstaat. En zo men dat racisme al zou laten vallen (en dus enkele tientallen partijfiguren buitenzwiert), dan verwordt het VB veeleer tot een zoveelste liberale dan tot een rechtse partij. Dat blijkt nogal duidelijk uit de koers die de partij de laatste twintig jaar heeft gevolgd: zowat alle corporatistische en nationalistische elementen liet men vallen. Dat blijkt ook duidelijk uit de postjespakkerij waar ook het VB last van heeft. Het idealisme is eruit.

De dag dat N-SA eens een deel van het oude VB archief opent (waar we misschien wel eens toegang tot hebben), zal men ogen trekken. In elk geval zijn er een aantal bij het VB op zoek naar een aantal zaken die nu zeker niet in "verkeerde handen" mogen vallen.

Een mens vraagt zich af of het toeval is dat het einde van de ontmenselijking van het VB ('een partij zoals een ander') samenviel met het omarmen van de liberale dogmatiek.

De vraag stellen is ze beantwoorden.