Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Den Duisteren Duikboot
Er schijnen nauwelijks uitzonderingen te bestaan op het gegeven dat vrouwen in de christelijke wereld religieuzer zijn dan mannen, ongeacht of het gaat om katholieken, protestanten of orthodoxen. Ze zijn vaker gelovig; zijn trouwer aan geloofspraktijken; identificeren zich vaker dan mannen in religieuze termen; bidden vaker; gaan meer naar de kerk; etc.
Tegelijkertijd spelen vrouwen in de christelijke instituten vaak een secundaire rol: de wereld van priesters, bisschoppen, kardinalen en pausen in de katholieke kerk is een exclusieve mannenwereld, een patriarchaal bastion dat zich het alleenrecht toe-eigent om te bepalen wat de plaats van de vrouw is ten aanzien van man, kinderen en maatschappij.
Hoe valt deze paradox te verklaren?
|
Simpel, religie heeft zijn bron in het verleden, toen de vrouw een minderwaardig creatuur was. Als religie de vrouw toen gelijkwaardig zou afgeschilderd hebben, dan hadden ze nooit leden verworven.
En als religie zijn verhaal te opvallend aanpast aan de tijdsgeest, verliezen ze nu hun geloofwaardigheid.
Waarom ze vromer zijn is dan weer iets anders. Ik denk dat het te maken heeft met hun aangeboren submissiviteit. Niet dat alle vrouwen submissief zijn, ik denk wel dat er meer vrouwen submissief zijn dan mannen als gevolg van nurture and nature.