[patrickve]

Ik ga hier misschien iets doms doen, maar ik ga even ook mijn mening op deze affaire geven. Ik probeer (vanop afstand) het ganse ding te volgen. Wegens een stommiteit heb ik niet kunnen stemmen, maar had ik dat gekund, dan had ik NVA gestemd, en ik ben nu zekerder dan ooit dat dat de goeie keuze geweest was, en als er nieuwe verkiezingen komen, dan stem ik gegarandeerd NVA. Niet dat ik een Flamingant ben, verre van, niet dat ik enige nationalistische gevoelens koester, en zeker niet dat ik enige afkeer zou hebben van de franstalige kultuur. Liefst van al had ik een unitair, perfect tweetalig Belgie gezien, maar dat is niet het pad dat is ingeslagen in het verleden, en ik denk dat we allang het point of no return voorbij zijn. Ik wil ook niet speciaal het einde van Belgie, als land.

Maar wat mij duidelijk is, is dat er in belgie twee gemeenschappen zijn die hoe langer hoe minder respect voor elkaar opbrengen, elkander hoe langer hoe minder kunnen verdragen, en waarbij ELK KLEIN DING dat ze samen moeten doen altijd maar neerkomt op een spelletje om van de andere iets te bekomen of een loer te draaien. En eerlijk gezegd, als je het goed bekijkt, is het schema heel vaak in het voordeel van de Franstaligen geweest. Meestal zijn er pesterijen en eisen langs beide kanten, maar tot hier toe kwam het er bijna altijd op neer dat men langs Vlaamse kant "zijn verantwoordelijkheid opnam" en dus tot een compromis kwam TEN ALLEN PRIJZE. Eens men weet dat de andere vroeg of laat, ondanks alle pesterijtjes en gekloot, toch "zijn verantwoordelijkheid zal opnemen", weet je dat ELKE onderhandeling een uitputtingswedstrijdje is, en als je het lang genoeg volhoudt, dan win je. En de Franstaligen hebben dat goed begrepen, en vaak toegepast.

Maar het probleem hiermee is dat je dus net al die langdurige communautaire discussies hebt. Het maakt deel uit van de dynamiek die zich tussen de twee gemeenschappen heeft ingesteld: er is een twistpunt, de Vlamingen willen A en de Franstaligen B, de Vlamingen zeuren zagen en kloten... maar de Franstaligen weten goed genoeg dat zij gewoon moeten volhouden, voor elk puntje waar een samenwerking vereist is, telkens maar op punt B terug te komen, en vroeg of laat nemen de Vlamingen hun verantwoordelijkheid en "is 't in de sjakos". Hoe ongewilliger de Vlamingen zijn, gewoon hoe langer het duurt, hoe verziekter het wordt, maar vroeg of laat geven ze toe. Ik heb de indruk dat dat de dynamiek is die zich al, och, 40 jaar heeft ingesteld. Dat geeft ook de aanleiding tot de verziekte atmosfeer die zich ingesteld heeft, en BEIDEN zijn hieraan schuldig: de Franstaligen door het spelletje te spelen, en de Vlamingen... door ook in dat spelletje mee te doen.

En daarom ben ik blij met wat er nu gebeurt: de enige manier om daar uit te geraken is door als Vlaming NIET MEER "zijn verantwoordelijkheid" op te nemen, en het spel zo rot te laten worden als maar moet, en foert te zeggen. Dat gaat natuurlijk zeer doen. Dat gaat aan beide kanten veel kosten veroorzaken. Maar EENS men aan Franstalige kant inziet dat de aloude dynamiek eindelijk dood is (waaraan, ik herhaal het, zowel de Vlamingen als de Franstaligen schuldig zijn), dan zal het misschien mogelijk worden om elkaar terug te respecteren en tot billijke akkoorden te komen ... of vast te stellen dat dat niet meer mogelijk is.

Als BDW dus de man is die EINDELIJK eens niet de deurmat gaat uithangen, maar consequent gaat stellen dat als het niet correct gebeurt, voor hem de boel best mag ontploffen, en vooral NIET "zijn verantwoordelijkheid moet opnemen", wel dan is hij mijn man. En tot hier toe slaagt hij daar in, maar ik weet ook wel dat de weg nog HEEL LANG gaat zijn. Maar, er zijn hoopgevende tekenen dat men aan Franstalige kant begint in te zien dat de dynamiek veranderd is.

Nog eens, ik geef de Franstaligen hier maar half de schuld: als je je als deurmat gedraagt en geen respect afdwingt, wel, dan wordt je als deurmat behandeld. Dat is wat de Vlaming (ook al heeft hij wat tegengesparteld soms, zich eens kwaad gemaakt en zo) eigenlijk altijd gedaan heeft. Hij heeft geen respect afgedwongen. De enige oplossing is nu van iemand te hebben die durft zeggen: "kust ze". Ook al gaat er veel naar de knoppen. Cambronne. Eens die krisis voorbij, en men aan de andere kant beseft dat het menens is met de "kust ze", dan kan er eventueel weer wederzijds respect komen. Elke compromis-zoekende loodgieter is niks anders dan een nieuwe deurmat, die gewoon het spelleke gaat laten duren.

Zolang BDW dus zegt "kust ze", krijgt hij mijn stem. En dat is niet omdat ik onafhankelijk Vlaanderen wil, of gelijk wat. Het is omdat het wederzijdse respect in de communautaire relaties dringend moet hersteld worden. Het punt van "kust ze" is nu net dat ik NIKS speciaals wil (want dat zou een zwakte zijn). Ik wil enkel maar een tiep die een betonnen muur is en die de golven maar laat komen, en geen millimeter buigt. Tot men voor de verandering aan de andere kant eens "zijn verantwoordelijkheden gaat nemen".... of niet, en het punt is dat we ons niet mogen afvragen wat daar de gevolgen gaan van zijn.