[Cunning linguist]

Oorspronkelijk geplaatst door Zwartengeel

Juist, ja. Wat we in een Belgische context niet kunnen, zal in een onafhankelijk Vlaanderen ineens een vanzelfsprekendheid zijn. Ik begin stilaan genoeg te krijgen van dat soort Vlaamsnationalische Calimerohouding waarbij sommigen zich steeds maar blijven verstoppen achter België om hun eigen falen mee goed te praten. 'Jamaar, de stoute Franstaligen zijn daar tegen...', 'de stoute Franstaligen zullen ons gaan aanklagen bij Europa als we migranten vragen om Nederlands te leren...'. Als we het nu niet kunnen, gaan we dan na de onafhankelijkheid ineens wél mans genoeg zijn om onze wil door te drukken? Gaat een staatsgrens tussen Vlaanderen en Brussel ineens ervoor zorgen dat Franstaligen zich niet meer in Vlaanderen gaan vestigen en dat de verfransing gaat stoppen? Gaat de Vlaming ineens mans genoeg zijn om Franstaligen niet meer in hun eigen taal te bedienen wanneer ze met hen geconfronteerd worden? Dat wegvluchtflamingantisme van sommigen doet mij hoe langer hoe meer het ergste vermoeden voor de toekomst. Indien de enige manier om Vlaanderen Nederlandstalig te houden het wegsnijden van alle anderstalige plekken is en indien een zelfstandig Vlaanderen mentaal niet in staat zou blijken om op een volwassen manier met een kleine anderstalige minderheid om te gaan uit schrik om door die minderheid gedomineerd te worden, dan stel ik mij grote vragen bij de leefbaarheid van een dergelijke staat. Ik zeg het nogmaals en ik ga het blijven zeggen: dit soort argumentatie is voor mij een teken dat Vlaanderen momenteel nog NIET rijp is voor onafhankelijkheid.

My point exactly.