Politics.be - Los bericht bekijken

Mickey · 15 augustus 2002, 13:48

Racist pleegt dubbele moord, onder de ogen van de politie
Mickey 15-05-2002

Racist pleegt dubbele moord, onder de ogen van de politie

"Extreem rechts heeft mijn vader en moeder vermoord"
"Dit is geen fait divers, dit is een racistische misdaad. Ik hoor dat extreemrechts overal in Europa in opgang is. Welnu, in mijn straat is de haat aanwezig, ze heeft mijn vader en moeder vermoord en mijn broertjes verwond." Zo sprak een tot tranen bewogen Kemza Isnasni op de begrafenisplechtigheid van haar ouders in het Josaphatpark in Schaarbeek. De politie stond voor het huis van de misdaad, maar kwam niet tussenbeide.

Begrafenis van Habiba El-Hajji (47) en haar man Ahmed Isnasi (48) .
Ze woonden al meer dan 25 jaar in België. Ahmed was al een paar jaar werkonbekwaam. Het was een rustig en waardig gezin, zo getuigen alle buren en kennissen. De vijf kinderen, Hamza (20), Kemza (19) , Abdelmounaim (17), Yassin (10) en de kleine Walid (6) gaan allemaal naar school. De twee jongsten liggen nog in het ziekenhuis, de anderen verblijven bij verschillende familieleden.

De 79-jarige Hendrik Vyt, sympathisant van Vlaams Blokker Demol, vermoordde op 7 mei Habiba El-Hajji en Ahmed Isnasni in het bijzijn van hun vijf kinderen. Hij schoot ook de twee jongste kinderen neer, ze liggen nog steeds in het ziekenhuis.

De avond erop komt een duizendtal mensen naar het gemeentehuis van Schaarbeek afgezakt. Ze willen van burgemeester Clerfayt (FRDF) antwoord op hun vragen. Die heeft een paar tientallen stoelen in een zaal laten gereedzetten. Wat bewijst dat hij totaal niet begrijpt hoe vastbesloten deze mensen zijn zich niet langer te laten doen na deze dubbele racistische moord en de schokkende passiviteit van de politie. Hij had ongetwijfeld gehoopt er zich op een vergadering in besloten kring vanaf te kunnen maken met enkele vage beloften. Maar nu staat hij plots oog in oog met het volk. Belgen, migranten, jong en oud, willen duidelijke antwoorden. Dat was niet echt voorzien. Net zomin als een geluidsinstallatie of een goed werkende megafoon. Wanneer Clerfayt uitlegt dat "onze aanwezigheid een blijk van openheid is en dat het belangrijk is dat we vertrouwen blijven hebben in onze instellingen", klinkt bitter hoongelach. De aanwezige politiecommissaris David Yansenne wordt uitgejouwd. "Ontslag, ontslag!", eisen de toehoorders. Net zoals de andere prominenten, onder wie ook twee substituten van de procureur, weet hij niet wat te antwoorden op de scherpe vragen van de buurtbewoners: "Hoe is het mogelijk dat een man die bij de politie als gevaarlijk bekend staat, zo zwaar bewapend is? Welk gevolg is er gegeven aan de talloze klachten die in het verleden tegen hem werden ingediend?"

Gekend racist
met wapens in huis

Vyt stond inderdaad bekend om zijn agressief, racistisch gedrag. Buren zagen de voormalige politiecommissaris en nu gemeenteraadslid voor het Vlaams Blok Johan Demol er regelmatig op bezoek komen. Vyt was al eens veroordeeld tot zes maanden omdat hij een Marokkaanse jongen zo zwaar toetakelde dat die een oog verloor. De zaak zou in mei in beroep voorkomen. De politie was al meermaals opgeroepen wanneer zijn pesterijen en agressiviteit uit de hand liepen. Na herhaaldelijke klachten van buren �* onder wie ook een Belgisch gezin dat letterlijk werd buitengepest �* wilde de Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij hem begin april doen verhuizen. Een meisje dat nog in hetzelfde blok heeft gewoond, getuigt: "Hij liet zijn hond de hele nacht in de traphal blaffen, hij heeft hem zelfs een keer in ons appartement losgelaten, hij drong gewoon bij ons binnen. Of hij ging de zekeringen uittrekken in de kelder zodat we zonder elektriciteit zaten".

Maar op 7 mei woonde hij nog steeds op Vanderlindenstraat 121. Directeur Hutchinson (PS) van de huisvestingmaatschappij liet hem verder zijn gangen gaan. De ochtend voor het drama probeerde Vyt al binnen te dringen bij zijn Marokkaanse onderburen. Hij werd door de politie meegenomen maar na een kort verhoor weer vrijgelaten. Hij mocht naar zijn appartement terugkeren, waar hij ongestoord zijn moord kon voorbereiden!

Moedige buren,
laffe politie

"Was de uitgestuurde politiepatrouille sterk genoeg, gezien de ernst van de situatie?" zo vragen de buurtbewoners. "Waarom was er geen speciaal interventieteam? Waarom heeft de politie de kinderen niet uit het huis gehaald? Waarom kon een buurman wel de moed daarvoor opbrengen en niet de politie die daarvoor toch door ons wordt betaald?"

De politie heeft letterlijk niets gedaan om het drama te voorkomen of in te perken. Als op 7 mei om 4u10 's ochtends verscheidene buren naar de politie bellen en melding maken van een zwaar vuurgevecht in de straat, komt er welgeteld één patrouille met twee politieagenten van ongeveer 25 jaar. Nochtans heeft diezelfde politie daags tevoren ook al moeten uitrukken tegen dezelfde dader. Om 4u10 zijn de ouders waarschijnlijk nog niet dood. Tijdens de drie kwartier dat de schietpartij doorgaat, komt er geen versterking. De politie schiet een paar keer vanop afstand. Verschillende kogels slaan in in de muur en doorboren een venster van nummer 123, het huis van de buren! Verderop zijn er wel andere politiewagens, want als het huis even later in lichterlaaie staat, houden ze de brandweer tegen. De twee aanwezige agenten weigeren de woning binnen te dringen zolang er geschoten wordt. Maar een Belgische buurman slaagt er wel in met een ladder twee kinderen te evacueren. Een derde kind kan langs de achtertuin en via de buren ontsnappen. Wanneer één van de jongste kinderen, gewond door kogels, aan het raam verschijnt en smeekt dat iemand hem helpt om naar beneden te springen, willen andere buren ter hulp komen. Een overbuurvrouw vertelt huilend: "Mijn man stond ook buiten, hij wou met een matras naar de overkant rennen om het jongetje te laten springen, zelfs ten koste van zijn eigen leven, maar toen begon de schutter weer te schieten. De flikken riepen dat iedereen terug naar binnen moest. Voor het jongetje deden ze niets!"

"Minder rechten, wel de plicht om kalm te blijven"

Op de volksvergadering woensdagavond krijgen de buurtbewoners enkel vage beloften over een onderzoek te horen. De bitterheid was nadien dan ook groot. Sommigen eisen dat de videocassette die een overbuur had opgenomen, onmiddellijk wordt vrijgegeven. Anderen uiten vooral hun woede over het gebrek aan democratie en roepen, aan het adres van Clerfayt: "Wij hebben voor u gestemd, we kunnen u ook weer afzetten!" Als de onderzoeksrechter een onderzoek belooft, roept een vrouw: "Ja, we kennen dat, zoals bij Julie en Melissa zeker! We willen de waarheid veel sneller."

Eén ding is zeker, de bewoners zijn vastberaden om zich te organiseren tot de volledige waarheid is gekend, tot alle verantwoordelijken zijn gestraft en tot er effectief tegen racisme wordt opgetreden.

Palestina

Riet Dhondt, PVDA: "Elke vrijdagavond kwam Ahmed Isnasni naar de Palestina-actie aan de Brusselse Beurs. Op vrijdag 9 mei was hij er niet meer bij. We deden een korte mededeling: "Er ontbreekt hier iemand: mijnheer Ahmed. Hij was solidair met het Palestijnse volk. Hij werd het slachtoffer van een racistische moord." Een honderdtal mensen trok na de actie aan de Beurs naar de begrafenisplechtigheid in het Josaphatpark. Na de herdenking sloten ze aan bij de begrafenisstoet. Eén van de vrouwen zei me: "Dat is hier geen democratie meer. Het is de fout van het systeem, niet alleen van de politie of de politici, maar van het systeem zelf. Welke toekomst is er voor onze kinderen? Ze worden in vuilnisbakscholen gestopt, ze vinden geen werk, daarna is men verwonderd dat jongeren op straat rondhangen... In dit systeem is er geen gelijkheid, alles moet veranderen!"

15 augustus 2002, 13:48	#1
Mickey Banneling Geregistreerd: 15 augustus 2002 Locatie: Antwerpen Berichten: 65	Racist pleegt dubbele moord, onder de ogen van de politie Mickey 15-05-2002 Racist pleegt dubbele moord, onder de ogen van de politie "Extreem rechts heeft mijn vader en moeder vermoord" "Dit is geen fait divers, dit is een racistische misdaad. Ik hoor dat extreemrechts overal in Europa in opgang is. Welnu, in mijn straat is de haat aanwezig, ze heeft mijn vader en moeder vermoord en mijn broertjes verwond." Zo sprak een tot tranen bewogen Kemza Isnasni op de begrafenisplechtigheid van haar ouders in het Josaphatpark in Schaarbeek. De politie stond voor het huis van de misdaad, maar kwam niet tussenbeide. Begrafenis van Habiba El-Hajji (47) en haar man Ahmed Isnasi (48) . Ze woonden al meer dan 25 jaar in België. Ahmed was al een paar jaar werkonbekwaam. Het was een rustig en waardig gezin, zo getuigen alle buren en kennissen. De vijf kinderen, Hamza (20), Kemza (19) , Abdelmounaim (17), Yassin (10) en de kleine Walid (6) gaan allemaal naar school. De twee jongsten liggen nog in het ziekenhuis, de anderen verblijven bij verschillende familieleden. De 79-jarige Hendrik Vyt, sympathisant van Vlaams Blokker Demol, vermoordde op 7 mei Habiba El-Hajji en Ahmed Isnasni in het bijzijn van hun vijf kinderen. Hij schoot ook de twee jongste kinderen neer, ze liggen nog steeds in het ziekenhuis. De avond erop komt een duizendtal mensen naar het gemeentehuis van Schaarbeek afgezakt. Ze willen van burgemeester Clerfayt (FRDF) antwoord op hun vragen. Die heeft een paar tientallen stoelen in een zaal laten gereedzetten. Wat bewijst dat hij totaal niet begrijpt hoe vastbesloten deze mensen zijn zich niet langer te laten doen na deze dubbele racistische moord en de schokkende passiviteit van de politie. Hij had ongetwijfeld gehoopt er zich op een vergadering in besloten kring vanaf te kunnen maken met enkele vage beloften. Maar nu staat hij plots oog in oog met het volk. Belgen, migranten, jong en oud, willen duidelijke antwoorden. Dat was niet echt voorzien. Net zomin als een geluidsinstallatie of een goed werkende megafoon. Wanneer Clerfayt uitlegt dat "onze aanwezigheid een blijk van openheid is en dat het belangrijk is dat we vertrouwen blijven hebben in onze instellingen", klinkt bitter hoongelach. De aanwezige politiecommissaris David Yansenne wordt uitgejouwd. "Ontslag, ontslag!", eisen de toehoorders. Net zoals de andere prominenten, onder wie ook twee substituten van de procureur, weet hij niet wat te antwoorden op de scherpe vragen van de buurtbewoners: "Hoe is het mogelijk dat een man die bij de politie als gevaarlijk bekend staat, zo zwaar bewapend is? Welk gevolg is er gegeven aan de talloze klachten die in het verleden tegen hem werden ingediend?" Gekend racist met wapens in huis Vyt stond inderdaad bekend om zijn agressief, racistisch gedrag. Buren zagen de voormalige politiecommissaris en nu gemeenteraadslid voor het Vlaams Blok Johan Demol er regelmatig op bezoek komen. Vyt was al eens veroordeeld tot zes maanden omdat hij een Marokkaanse jongen zo zwaar toetakelde dat die een oog verloor. De zaak zou in mei in beroep voorkomen. De politie was al meermaals opgeroepen wanneer zijn pesterijen en agressiviteit uit de hand liepen. Na herhaaldelijke klachten van buren �* onder wie ook een Belgisch gezin dat letterlijk werd buitengepest �* wilde de Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij hem begin april doen verhuizen. Een meisje dat nog in hetzelfde blok heeft gewoond, getuigt: "Hij liet zijn hond de hele nacht in de traphal blaffen, hij heeft hem zelfs een keer in ons appartement losgelaten, hij drong gewoon bij ons binnen. Of hij ging de zekeringen uittrekken in de kelder zodat we zonder elektriciteit zaten". Maar op 7 mei woonde hij nog steeds op Vanderlindenstraat 121. Directeur Hutchinson (PS) van de huisvestingmaatschappij liet hem verder zijn gangen gaan. De ochtend voor het drama probeerde Vyt al binnen te dringen bij zijn Marokkaanse onderburen. Hij werd door de politie meegenomen maar na een kort verhoor weer vrijgelaten. Hij mocht naar zijn appartement terugkeren, waar hij ongestoord zijn moord kon voorbereiden! Moedige buren, laffe politie "Was de uitgestuurde politiepatrouille sterk genoeg, gezien de ernst van de situatie?" zo vragen de buurtbewoners. "Waarom was er geen speciaal interventieteam? Waarom heeft de politie de kinderen niet uit het huis gehaald? Waarom kon een buurman wel de moed daarvoor opbrengen en niet de politie die daarvoor toch door ons wordt betaald?" De politie heeft letterlijk niets gedaan om het drama te voorkomen of in te perken. Als op 7 mei om 4u10 's ochtends verscheidene buren naar de politie bellen en melding maken van een zwaar vuurgevecht in de straat, komt er welgeteld één patrouille met twee politieagenten van ongeveer 25 jaar. Nochtans heeft diezelfde politie daags tevoren ook al moeten uitrukken tegen dezelfde dader. Om 4u10 zijn de ouders waarschijnlijk nog niet dood. Tijdens de drie kwartier dat de schietpartij doorgaat, komt er geen versterking. De politie schiet een paar keer vanop afstand. Verschillende kogels slaan in in de muur en doorboren een venster van nummer 123, het huis van de buren! Verderop zijn er wel andere politiewagens, want als het huis even later in lichterlaaie staat, houden ze de brandweer tegen. De twee aanwezige agenten weigeren de woning binnen te dringen zolang er geschoten wordt. Maar een Belgische buurman slaagt er wel in met een ladder twee kinderen te evacueren. Een derde kind kan langs de achtertuin en via de buren ontsnappen. Wanneer één van de jongste kinderen, gewond door kogels, aan het raam verschijnt en smeekt dat iemand hem helpt om naar beneden te springen, willen andere buren ter hulp komen. Een overbuurvrouw vertelt huilend: "Mijn man stond ook buiten, hij wou met een matras naar de overkant rennen om het jongetje te laten springen, zelfs ten koste van zijn eigen leven, maar toen begon de schutter weer te schieten. De flikken riepen dat iedereen terug naar binnen moest. Voor het jongetje deden ze niets!" "Minder rechten, wel de plicht om kalm te blijven" Op de volksvergadering woensdagavond krijgen de buurtbewoners enkel vage beloften over een onderzoek te horen. De bitterheid was nadien dan ook groot. Sommigen eisen dat de videocassette die een overbuur had opgenomen, onmiddellijk wordt vrijgegeven. Anderen uiten vooral hun woede over het gebrek aan democratie en roepen, aan het adres van Clerfayt: "Wij hebben voor u gestemd, we kunnen u ook weer afzetten!" Als de onderzoeksrechter een onderzoek belooft, roept een vrouw: "Ja, we kennen dat, zoals bij Julie en Melissa zeker! We willen de waarheid veel sneller." Eén ding is zeker, de bewoners zijn vastberaden om zich te organiseren tot de volledige waarheid is gekend, tot alle verantwoordelijken zijn gestraft en tot er effectief tegen racisme wordt opgetreden. Palestina Riet Dhondt, PVDA: "Elke vrijdagavond kwam Ahmed Isnasni naar de Palestina-actie aan de Brusselse Beurs. Op vrijdag 9 mei was hij er niet meer bij. We deden een korte mededeling: "Er ontbreekt hier iemand: mijnheer Ahmed. Hij was solidair met het Palestijnse volk. Hij werd het slachtoffer van een racistische moord." Een honderdtal mensen trok na de actie aan de Beurs naar de begrafenisplechtigheid in het Josaphatpark. Na de herdenking sloten ze aan bij de begrafenisstoet. Eén van de vrouwen zei me: "Dat is hier geen democratie meer. Het is de fout van het systeem, niet alleen van de politie of de politici, maar van het systeem zelf. Welke toekomst is er voor onze kinderen? Ze worden in vuilnisbakscholen gestopt, ze vinden geen werk, daarna is men verwonderd dat jongeren op straat rondhangen... In dit systeem is er geen gelijkheid, alles moet veranderen!"