Nou, als u een gans schooljaar lang de minder edulcorante kantjes van mijn karaktertje zou meegemaakt hebben, zou u er misschien wel anders over denken…
Maar alle gekheid op een stokje : elke zelfs maar vluchtige blijk van waardering vanwege een leerling, een cliënt, iemand uit je omgeving of gewoon een “medemens”, omdat zij beseffen dat je je oprecht en met volharding voor hen hebt ingezet, d�*t is grootste onderscheiding. Daar kunnen geen enkel diploma of titel tegen op.
En in welke taal je dat hebt gedaan, welke je nationaliteit is, tot welke gemeenschap je behoort of welke huidskleur jezelf of de betrokkenen hebben, maakt daarbij niets uit. Ik kan slechts hopen dat mensen met verstand dat overal blijven inzien.
Maar goed, laat dit interludium ons niet afleiden van het onderwerp van deze draad : Vlaanderen en zijn Franstaligen.
Laatst gewijzigd door Gwylan : 18 september 2010 om 00:07.
|