Wat ik eigenlijk wel eens wil weten is wat ik moet doen om hulp te krijgen. Ik krijg wel hulp in de zin dat ik onder schuldbemiddeling kan vallen maar dat is een regeling van alles of niets. Ik moet aan een minimuminkomen van €1500 blijven voldoen ondanks mijn ziekte. Het is alles of niets. Ik krijg via schuldbemiddeling €890/maand waarvan ik €75/week "krijg". Men heeft me bewust €60/maand teveel toegestaan zodat ik niet teveel kan profiteren van enige voordelen als verminderde tarieven voor openbaar vervoer of verhoogde teruggaven van de ziekenkas. Ik krijg dus wel iets van hulp. Ik heb echter wel een probleem met het alles of niets karakter ervan. Na de schuldbemiddelingperiode kan ik rekenen op de 10 duizenden die in reserve zijn om een nieuwe start te maken. Als ik het einde niet haal, moeten mijn nabestaanden uit eigen zak mijn begrafenis betalen.Ik haal wellicht het einde niet en zal het moeten blijven stellen met wat me toegewezen word. Natuurlijk hebben de schuldeisers hun recht maar ik had toch graag gezien dat ik bij leven ook iets had gezien van m'n "extra" inkomsten.
Maar goed, wat ik nodig had om als zelfstandige m'n boterham te verdienen werd gestolen, ook dat ik mijn vriendin en haar kinderen "geholpen" heb doet niet ter zake. Ik heb de administratie verwaarloosd, heb m'n bijdrage aan de staat onvoldoende betaald en daarom zit ik nu in de huidige situatie. Wat me echter vooral stoort, meer nog dan dat ik ik niets zie t.o.v. mijn inzet, is dat de provincie de schuldbemidding (toch een juridisch akkoord) naast zich neerlegt. Dat de provincie de stopzetting van mijn zelfstandige via de kruispuntbank negeert en me blijft vervolgen. De provincie levert vooral de inkomsten van de partijen dus op veel begrip reken ik hier niet maar wat kan ik doen om in m'n laatste jaren toch iets te zien van mijn inzet? Waarom is zelfs een indexaanpassing me niet gegund? Ik ben terug in loondienst gaan werken, betaal naast de schuldbemiddeling 75% aan belastingen maar een menswaardig eind van m'n leven is me niet gegund. Ik ben heus niet afgunstig t.o.v. andere steuntrekkers maar ik hekel het wel dat mijn inspanningen om en volwaardige job te behouden, navenant belastingen te betalen op geen enkele wijze gewaardeerd wordt en dat terwijl, vanwege mijn ziekte, het me alle energie kost.
Mijn vraag is dus waarom ik "minder" heb. Waarom moet ik ,als ik dan al minder heb, de provincie (partijen) betalen die alles negeren en het laatste willen afpakken. Waarom heb ik minder? Waarom minder dan eerder welke steuntrekker terwijl ik alles doe 3om m'n bijdragen veilig te stellen. 3 jaar chemo en allerhande andere behandelingen en toch full time blijven werken wordt op geen enkele wijze gewaardeerd. Mensen die dat doen worden zelfs gestraft. Maar das dan weer de politiek.
|