Beste,
Ik heb de resultaten van het STV onderzoek met bijzondere aandacht gelezen. Wat me daarbij opviel was dat de resultaten voor Vlaanderen in grote lijnen ander onderzoek rond kwaliteit van de arbeid bevestigen. In mijn beleidsbrief, ‘voor meer en betere jobs’ heb ik op basis van partiële gegevens een min of meer gelijkaardige analyse gemaakt. Het tweede wat in het oog sprong was dat slechts 12% van de werkende Vlamingen aangeeft systematisch moeilijkheden te ondervinden met de combinatie werk en privé. Het is goed dat er voor Vlaanderen een gedegen en wetenschappelijk onderbouwde nulmeting bestaat.
Ook in bedrijven is er de afgelopen jaren heel wat analyse en onderzoek gebeurd. We weten ondertussen dat ‘stress’ een groot probleem is, met negatieve effecten voor werknemer en bedrijf. Maar in heel wat bedrijven stopt het stressbeleid na de analyse. De stap naar concrete actieplannen wordt nauwelijks gezet. Ook de vakbond heeft de afgelopen jaren het tij niet kunnen keren. Ondanks de oproep in het laatste IPA om op sectoraal niveau bijzondere aandacht te schenken aan cao 72, zijn er hieromtrent weinig sectorale akkoorden gesloten.
Nochtans moet stressbeleid in de eerste plaats in de sectoren en de bedrijven gevoerd worden. Een anti stressmaatregel kondig je niet af per wet of KB. Stressmaatregelen moeten hun wortel vinden in de werkvloer. Vandaar dat ik een aantal pilootprojecten wil opstarten op sectoraal niveau, om te komen tot concrete actieplannen. Momenteel is er een werkgroep opgestart die zal onderzoeken op welke manier we dit succesvol kunnen lanceren. De nadruk ligt op het toepasbare, eerder dan op de analyse.
Voorts wil ik verwijzen naar een reeks maatregelen die ik heb genomen zoals het ervaringsfonds of de uitbreiding van het ouderschapsverlof. Het eerste speelt in op de vraag naar ‘aangepaste jobs’ voor oudere werknemers, het tweede op de vraag naar een betere combinatie tussen gezin en arbeid.
|