Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door patrickve
Het pensioenstelsel moet autonoom in balans zijn en dus geen beroep doen op "de staat", tenzij als kashouder.
|
Waarom dat dogma? Moet het onderwijs autonoom in balans zijn? De ziekteverzekering? De werkloosheidsuitkering? Het openbaar vervoer? Veiligheid? Defensie?
De overheid heeft een aantal taken waartoe alles behoort dat de markt niet kan of wil voorzien of regelen. Indien het pensioenstelsel - ondermeer door langere levensduurte of een verandering in de demografie door de babyboom niet kan betaald worden door de inkomsten van het pensioenstelsel, dan is dat in essentie een kwestie van financiering. En financiering is een zaak van inkomsten.
Het Ministerie van Financiën kiest ervoor om niet of zeer slecht te functioneren: men controleert geen bedrijven, men bestrijdt de fraude niet, men int de belastingen niet waar de staat recht op heeft. Tenzij natuurlijk bij de werkende burger waarvan men het inkomen kent. Politiek kiest men voor notionele intrest, coördinatiecentra, het laten verjaren van fraudedossiers en fiscale amnestie. Dat zijn allemaal politieke keuzes die wegen op de financiering van de overheid en dus op de beschikbare middelen.
Liberale partijen (en dat zijn ze dus allemaal, van VB tot Groen!) kiezen ervoor om de financiering door te schuiven naar zij die werken of van een vervangingsinkomen moeten leven (omdat er evenmin een werkgelegenheidbeleid is). Dat is een politieke keuze.
Je beïnvloedt die keuze door politiek strijd te leveren. Dat is wat in Frankrijk aan de hand is, wat we in het Vk geboren zien worden en wat hopelijk ook hier op stapel staat.
Citaat:
|
Juist, maar "zij die over kapitaal beschikken" kunnen dan hun valies pakken, en dan staat ge daar schoon.
|
Daaraan valt te verhelpen. Europa zou (theoretisch althans, er bestaat geen politieke wil voor) maatregelen kunnen nemen die de fiscale paradijzen aanpakt en opdoekt, die een tax instelt voor grote fortuinen (en we hebben het dan niet over mensen met een spaarpotje van 200.000 €), die een tax heft op speculatie, die het bankgeheim opheft, banken nationaliseert in plaats van het verlies te socialiseren, die een werkgelegenheidspolitiek voert, enz.