[Jozef Ostyn]

Oorspronkelijk geplaatst door de Vexille

Vrijheid van mening is m.i. dé grondvoorwaarde om over een echt vrije samenleving te kunnen spreken.
Vrijheid om die mening te kunnen uiten is essentieel in een democratie.

Machthebbers, belangengroepen en zelfs gewone burgers zullen vaak in de verleiding komen om die vrijheid in te perken ten nadele van een gedachtengoed dat het hunne niet is of -erger nog- zich afzet van hun gedachtengoed. Om die reden is het recht op vrije meningsuiting in de grote teksten (constituties, declaraties, verdragen, ...) altijd zeer prominent verankerd geweest.

Kunnen er nu uitzonderingen worden geformuleerd? In principe kan dit m.i. NIET, tenzij de "meningsuiting" geen "uiting" van een "mening" meer is, maar een oproep tot het plegen van strafbare feiten zoals strikt omschreven in de strafwet. Om hiervan nu geen cirkelredenering te maken, dient de strafwet zich te allen prijze te onthouden van het strafbaar stellen van een bepaalde "mening". Zoniet creëer je lekken in het systeem...

Een voorbeeldje:
* ik zou de leden van een bepaalde bevolkingsgroep een bende "profiteurs" of "criminelen-in-spe" kunnen noemen, maar
* oproepen om die leden van die bevolkingsgroep gewelddadig aan te pakken, kan niet....

Elke beperking van de vrije meningsuiting moet bovendien nog eens zeer strikt volgens de letter van de wet worden geïnterpreteerd.

Een boek zoals "de weg van de moslim" moet je dus heel nauwgezet lezen en aftoetsen aan de strafwet en indien er, strikt geïnterpreteerd, sprake zou zijn van het aanzetten tot strafrechtelijke misdrijven, dan kan je als overheid m.i. ingrijpen. Niet enkel door de publicatie as such te verbieden, maar ook door de uitgever ervan strafbaar te stellen.

Beledigende literatuur valt NIET onder dit verbod. Wanneer het slachtoffer daadwerkelijk schade zou lijden, dan kan altijd een burgerlijke procedure worden ingeleid, die dan al evenzeer tot een publicatieverbod kan leiden.

Mijn stelregel is immers dat daar waar een private remedie mogelijk en efficiënt is, de strafrechtelijke maatregelen overbodig en veelal ook inopportuun zijn.

Klinkt zeer redelijk.