Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Rudy
Dag Praha.
Blijf levenslang kinderloos, dan kan je opvoeding steeds van op afstand en vanuit de hoogte bekijken. De bekendste filosofen hoeven zich niet te te storen aan een koppel kindjes en een lastige vrouw. Weten we ondertussen wel. Spijtig genoeg worden kinderlozen wel de meest gefrustreerden als ze op rijpere leeftijd met moderne jongeren worden geconfronteerd. Empathie voor ouders is niet bepaald hun beste kwaliteit. Je pikt die gefrustreerde kinderlozen er zo uit.
Daarbij. De meeste kinderlozen zijn niet doelbewust kinderloos. De meeste kinderlozen hebben een affectieprobleem, vinden geen partner omdat geen potentiële partner met hen door het leven wilt gaan.
|
Hey Rudy, long time no see
Voor jouw informatie .... ik ben niet kinderloos
Maar dat van dat affectie-probleem kan wel kloppen ... gek ( of juist niet ? ) genoeg hadden mijn ouders ( tiens ?... die hadden dus wel kinderen ) dat ook en hebben ze dat netjes doorgegeven, vrees ik.
Het al dan niet hebben van kinderen heeft geen zier te maken met het al of niet hebben van affectie-problemen .. anders moest het evolutionair gezien al lang één flower-power toestand zijn.
Soms vrees ik net het omgekeerde... als je de redenen en doelstellingen om aan kinderen te beginnen doorheen de geschiedenis en maatschappelijk-cultureel bestudeert
