[artisjok]

Oorspronkelijk geplaatst door Wimpeus

Zowel het groot-kapitaal als het sociale profitariaat verrijkt zich op kap van de brave, verplicht zwijgende, hardwerkende mens.
Waarom is het ene verrijken volgens u dan onethischer of problematischer dan het andere verrijken?

Het sociaal profitariaat is uiteraard ook onethisch. Echter de gemiddelde profiteur wordt daar niet rijk van.
Maar dit moet ook bestreden worden, alle beetjes helpen.

Meer zelfs, dat het groot-kapitaal zich verrijkt, is juist eigen aan ons kapitalistisch systeem en ligt binnen de lijn der verwachtingen. Dat profiteurs gebruik maken van onze sociale voorzieningen, werkt juist averechts in op ons sociaal systeem. Dat laatste is immers gebaseerd op solidariteit waarbij de ene met plezier betaalt voor de miserie van de andere met de geruststelling dat de ene zijn mogelijke miserie in de toekomst dan in ruil ook gedekt zal zien. Dit gaat uit van een erg mooie, doch ietwat naïeve, veronderstelling dat mensen enkel ter goeder trouw gebruik maken van de sociale voorzieningen.
Als in de praktijk dan wordt vastgesteld dat volop op egoïstische wijze misbruik gemaakt wordt van een systeem dat gebaseerd is op solidariteit, dan stoot mij dat nog net iets meer tegen de borst dan een bank die enkel de te verwachten eigen rol in ons kapitalisme speelt.
Multiculturaliteit werkt dit egoïsme en gebrek aan solidariteit in de hand daar groepen van verschillende culturen zich terugtrekken en terugvallen op hun eigen, geborgen leefwereld waardoor langzaam maar zeker elke vorm van sociaalvoelendheid uit een samenleving verdwijnt en de sociale zekerheid louter een profitariaatsstelsel wordt.

Ja, het is te verwachten dat het groot-kapitaal zich verrijkt, we zitten nu eenmaal met een systeem waarbij de mens ten dienste staat van de economie en het groot-kapitaal; en niet de economie ten dienste van de mens.

We vragen solidariteit aan de medemens; maar niet aan het groot-kapitaal.

Ik verwacht van een economisch systeem dat we tenminste iedereen de kans kunnen geven om in zijn minimale behoeften te kunnen voorzien.

We slagen er niet eens in om op wereldvlak een minimum van mensen- en arbeidersrechten af te dwingen.
We staan toe dat het groot-kapitaal (ook met ons beetje kapitaal dat we hen toevertrouwen) mensen uitbuit, er winsten worden gemaakt zonder rekening te houden met rechten en levens.

Dat kan toch niet de bedoeling zijn.

Sociale maatregelen zorgen voor integratie, hulp en steun. Het misbruiken van zulke goede doelen, zorgt enkel voor afgunst, woede en zelfs haat.

Uiteraard, en onderwijl laat het ons koud dat een groot deel van de mensen op deze wereldbol in armoede crepeert.