[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Deepeco

maar het verschil is dat mijn doelfunctie niet verwijst naar mezelf, terwijl in jouw doelfunctie het welzijn van jezelf (de xP van Patrick) een prominente rol heeft. En dat vind ik dus minder goed.

Je geraakt maar niet uit dat ene punt, he: "mijn geluk is een betere vorm van geluk dan de jouwe".

Geef toe dat als iedereen zou (moeten?) leven volgens jouw ethische principes, je de gelukkigste mens zou zijn van de wereld.

nog een verschil is dat mijn doelfunctie er niet echt voor mijn plezier is. Of iets nauwkeuriger geformuleerd: ik heb natuurlijk een goed gevoel als ik mijn doelfunctie nastreef, maar dat goed gevoel is dus maar één bepaald aspect van plezier. Jouw plezier bevat veel meer dan het goede gevoel om je doelfunctie na te streven. Het bevat plezier zoals genot van lekker eten,... Dat is een ander soort van plezier dan mijn plezier dat gekoppeld is aan mijn doelfunctie. Jouw doelfunctie verwijst naar plezier zoals het genot van lekker eten. Mijn doelfunctie verwijst niet naar het goed gevoel van het naleven van mijn doelfunctie. Dat kan er niet naar verwijzen, want dan krijgen we een soort van zelfverwijzende lus: "mijn doelfunctie is zoveel mogelijk goed gevoel krijgen door het naleven van mijn doelfunctie". Zo'n doelfunctie die naar zichzelf verwijst, is zinloos en nietszeggend.
Dus dat is nog een verschil met jouw doelfunctie die verwijst naar jouw plezier in het algemeen.
Om het nog anders te zeggen: als ik een goed gevoel krijg door het naleven van mijn doelfunctie, is dat goed gevoel niet het doel, maar is een leuke en noodzakelijke bijkomstigheid die ervoor zorgt dat ik me gemotiveerd blijf voelen.

Da's nog weer eens een lang epistel om te zeggen dat jouw soort "goed gevoel" meer waard is dan mijn soort "goed gevoel".

Vergelijk het met vriendschap. Niemand zou hier zeggen dat men een vriend wil zien om hem te gebruike om een goed gevoel te krijgen. Nee, men ziet graag die vriend graag, en daarmee basta. En zelfs al is de ware achterliggende reden van vriendschap ons eigen goed gevoel, dan nog mogen we dat niet zomaar uitspreken.

Nochtans is dat de strikte enige reden om vrienden te hebben: je "gebruikt" ze inderdaad enkel en alleen om "je goed te voelen". Bij mensen bij wie je je "niet goed voelt" blijf je geen vriend, he. Ik heb het niet over een tijdelijk effectje (eens ruzie maken of zo, he), want je "herstelt" de vriendschap als je denkt daar op lange termijn terug meer "goed gevoel" uit te halen dan "slecht gevoel" (anders verbreek je de vriendschap toch).

Niemand zou tegen zijn lief zeggen: "schat, jij bent niets meer dan een middel om mij een goed gevoel te geven."

Nee, maar diep in de grond is dat de enige reden. Maar er zijn nu eenmaal evidenties die men niet botweg mag zeggen omdat men graag in een of andere illusie leeft.

ook hier is er datzelfde verschil als hieboven. Jij probeert allerlei verlangens te bevredigen met jouw doelfunctie. Maar bij mij gaat het enkel om het verlangen om mijn doelfunctie te realiseren. Maar de bevrediging van dat verlangen kan dus niet in mijn doelfunctie zelf staan.

Uw doelfunctie IS het bevredigen van uw verlangens. Dat is bij iedereen zo, dat is de definitie van uw doelfunctie.