[Doomy]

Oorspronkelijk geplaatst door respublica

Kan je een beetje consequent zijn in je spelling? Als je dan toch alle C's met een K

schrijft, waarom dan ook niet alle C's met een S, als er een S uitspraak is (zoals ook in het Afrikaans gebeurt)? Dus: sentrale, provinsiale, provinsialisme, provinsies, resentste, effisiënter

Ik geef toe dat ik de zogezegd "gematigde progressieve spelling" gebruik. Deze is een kompromis tussen de zogezegd "radikale progressieve spelling" (die dichter staat bij de spelling van het Afrikaans en opgang kende in de jaren 1960 en 1970) en de zogezegde "voorkeursspelling" (de officiële spelling van 1954 tot 1996). Ik zou liever zien dat het Nederlands de veel konsekwentere Afrikaanse spelling zou krijgen. Maar dan bestaat het risiko dat men de inhoud niet meer begrijpt. Dus kies ik dan maar door de gematigde progressieve spelling. Voor degenen die een stukje spellingsgeschiedenis willen lezen : zie http://geschiedenis.vpro.nl/artikelen/42418585/ .

Oorspronkelijk geplaatst door Jan van den Berghe

Jammer genoeg is onze Nederlandse spelling daarin niet consequent. Indertijd heeft men sigaar aangepast (was oorspronkelijk "cigaar") maar citroen bleef citroen bijvoorbeeld, alhoewel het woord even ingeburgerd was als het eerste. En er zijn nog vele andere woorden die getuigen van een dergelijke, ongemakkelijke spreidstand.

Voor één keer ben ik het met je eens. Misschien toch nog een overblijfsel van het flamingantisch nest waar ik uit kom?

Weinig flaminganten van vandaag weten het nog, maar het waren vooral kultuurflaminganten die voorstander waren van de progressieve spelling omdat de officiële spelling volgens hen "té Frans" was. Volgens hen was de officiële spelling een Franse/Latijnse spelling die niet bij een Germaanse taal als het Nederlands paste. Ook (ekstreem-rechtse publikaties hebben in de jaren 1960 en 1970 een of andere vorm van progressieve spelling gebruikt.
De Nederlanders vonden de progressieve spelling echter "té Duits", iets wat na de bezetting van Nederlands door de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog (met ant-Duitse gevoelens tot gevolg) erg gevoelig lag. Zij gaven de voorkeur aan de voorkeursspelling.

Tot 1996 duldde men daarom naast de voorkeursspelling ook de gematigde progressieve spelling (die beiden in het Vandaele woordenboek stonden). De Nederlandse kranten schreven vooral in de voorkeursspelling, terwijl de Vlaamse kranten (zoals "De Standaard") steeds meer in de gematigde progressieve spelling schreven. Door dit steeds groter wordende verschil tussen Nederland en Vlaanderen werd steeds meer om een eenheidsspelling gevraagd. Een eerste voorstel (dat door de Vlaamse krant "De Standaard" fel werd verdedigd) was de spelling-geerts (http://www.nl.ulg.ac.be/personeel/meesters/geerts.html), dat konsekwenter was en dichter bij de gematigde progressieve spelling aansloot. Dit werd echter verworpen door de Nederlanders en een schrijvende elite. En omdat de Nederlanders in de meerderheid waren in de Nederlandse Taalunie en de Vlaamse politici toen té slaafs de Nederlandse politici volgden werd er door de politici een nieuw voorstel gemaakt dat grotendeels de voorkeursspelling tot enige officiële spelling bombardeerde. De door politici goedgekeurde spellingregels waren erg arbitrair en hadden vaak weinig taalkundige basis. Daardoor zijn sommige spellingsregels erg ingewikkeld geworden, en was nog een aanpassing in 2006 nodig.

Door de tamelijk ondemokratische manier waarop de voorkeursspelling werd opgedrongen hebben veel voorstanders van de progressieve spelling afgehaakt, en vegen ze sindsdien hun voeten aan de officiële spellingsregels. En dit ondanks de sociale en maatschappelijke druk van taal- en spellingspuristen. Zelf vertik ik het om de officiële spelling te gebruiken voor privé- en andere niet-beroepsdoeleinden. Het steekt mij al genoeg tegen dat spellingsdiktators mij verplichten ze voor beroepsdoeleinden te gebruiken (jawel, ik ken de officiële spellingsregels beter dan sommigen die hun spellingskunstjes aan de taalplebs willen tonen in elitaire spellingswedstrijden!).

Na het invoeren van de spellingswijziging van 1996 is er ook een tendens voor een terugkeer naar dialekten / streektalen opgekomen. Velen voelden het Nederlands niet langer als een volkstaal aan, laat staan "hun" volkstaal. Daarvoor was het té elitair geworden.