[BWarrior]

Wat wil de N-VA eigenlijk?

Vlaamse onafhankelijkheid, aldus het eerste punt uit hun statuten. Die werd tijdens de verkiezingscampagne handig verpakt als "confederalisme" als tussenstap naar onafhankelijkheid. Een unie van onafhankelijke staten als tussenstap naar onafhankelijkheid .

Na de verkiezingen stapte de N-VA mee in een "klassiek" Belgisch onderhandelingsschema. Volgens de Vlaamse partijen - N-VA en CD&V (een "toetssteen", maar geen minimum voor Wouter Beke) op kop - houdt het minimumprogramma daarvan de verwezenlijking van (een heel groot deel) van de Vlaamse resoluties uit 1999, hernieuwd in het Vlaams regeerakkoord van 2004 en hernomen in de Octopus-nota van 2009.

Infra de Octopusnota, in rood wat al virtueel verworven was in nota BDW/EDR/JVDL

1) Arbeidsmarkt en werkgelegenheid

De gewesten moeten dus alle mogelijkheden krijgen om werkzoekenden te activeren, een doelgroepenbeleid op te zetten en te oordelen over de beschikbaarheid van werklozen voor de arbeidsmarkt.

Ook de mogelijkheid tot het afsluiten van Vlaamse sociale akkoorden voor Vlaamse bevoegdheden en de medebekrachtiging van sociale akkoorden over federale en Vlaamse bevoegdheden zijn een deel van die vraag.

Met betrekking tot de vorming, dat een gemeenschapsmaterie is, vragen we de overheveling van een aantal hefbomen die zich situeren op het federale niveau, met name het betaald educatief verlof, het industrieel leerlingenwezen en de opleiding in bedrijven. Ook de bevoegdheid inzake de controle en het toezicht op de uitzendarbeid wordt o.i. beter toegewezen aan de gewesten.

De mogelijkheid om een zelfstandig sociaal-economisch beleid te voeren impliceert ook de overheveling van beleidsinstrumenten die zich in de economische sfeer bevinden.

Vlaanderen vraagt o.a. meer mogelijkheden in de sociale economie door bijv. het federale Kringloopfonds over te hevelen. Daarnaast is het voor ons ook belangrijk om de economische groei te bevorderen door de ondernemersdynamiek aan te zwengelen.

Wij vragen daarom niet alleen de overheveling van het Participatiefonds en het Sociaal-Economisch comité van de Distributie maar evengoed alle instrumenten ter ontwikkeling van het zelfstandig ondernemerschap.

2) Wetenschaps- en technologiebeleid

Het past hier ook de defederalisering van het wetenschaps- en technologiebeleid te vermelden. Ook deze materie is een belangrijke economische hefboom. De federale bevoegdheden inzake wetenschappelijk en technologisch innovatiebeleid bewegen zich in ruime mate op het domein van de Gemeenschappen en de Gewesten en hebben er rechtstreeks impact op. De Vlaamse overheden vragen een volledige overheveling van bevoegdheden en middelen. De vraag betreft zowel het ruimtevaartbeleid, de wetenschappelijke programma’s als de impulsprogramma’s.

Wat de buitenlandse handel betreft beschikken de gewesten vandaag over ruime bevoegdheden. Het verstrekken van waarborgen tegen uitvoer-, invoer- en investeringsrisico’s blijft echter een federale bevoegdheid. Deze taak is toevertrouwd aan de Nationale Delcrederedienst en aan Finexpo. Vlaanderen wil t.a.v. deze instellingen over een autonoom beslissingsrecht beschikken voor de dossiers van bedrijven die gelegen zijn in het Vlaams Gewest. Dit zal volgens ons bijdragen tot een homogenisering van de bevoegdheid op het vlak van de buitenlandse handel. (hier gaat de nota nog verder door het opheffen van de Belg. dienst voor buitenlandse handel)

3) Sociale zekerheid

Ons land staat voor belangrijke uitdagingen, niet in het minst in de gezondheids- en welzijnssector. Een efficiënte en effectieve verdeling van de middelen in de sociale zekerheid op een zo toegankelijk mogelijk niveau en met behoud van de zorgkwaliteit kan volgens ons maar wanneer de huidige versnippering van bevoegdheden wordt tegengegaan. Daarom vroeg het Vlaams Parlement in 1999 de normerings-, uitvoerings- en financieringsbevoegdheid betreffende het volledige gezondheids- en gezinsbeleid, dus ondermeer met inbegrip van de gezondheidszorgverzekering en de gezinsbijslagen.

4) Mobiliteit

Wat de mobiliteit betreft is de Vlaamse vraag meerledig. We vragen niet alleen de bevoegdheid over de volledige reglementering van de binnenvaart en de scheepvaart en het leefmilieubeleid op zee.

Ook de exploitatie van de NMBS moet geregionaliseerd worden. In afwachting pleiten we voor een volwaardige aanwezigheid van de gewesten in het bestuur van de NMBS en een grotere inspraak en betrokkenheid bij het investeringsprogramma van de NMBS. Het kan niet dat de voor Vlaanderen cruciale infrastuctuurprojecten niet binnen de gewenste termijn gerealiseerd worden bij gebrek aan federale financiële middelen.

Vervolgens willen we dat de regionalisering van de verkeersveiligheid ter sprake wordt gebracht. Het is voor Vlaanderen bijzonder moeilijk om het beoogde niveau van verkeersveiligheid te bereiken als we niet zelf beschikken over de reglementering en de controle erop. Ik denk concreet aan de veiligheidsnormering van de infrastructuur (bijvoorbeeld normen voor fietspaden), de onteigeningsbevoegdheid en de aanvullende reglementering op gemeente- en provinciewegen. Ook de overheveling van het verkeersboetefonds past in deze discussie. (hier gaat de "nota" nog verder, o.a. door de regionalisering van de volledige wegcode)

inzake energiebeleid vragen wij oplossingen i.v.m. de bevoegdheidsproblemen m.b.t. de tarievenpolitiek en de vrijstelling van energieheffingen;

de bevoegdheid over telecommunicatie zou moeten overgeheveld worden. De Gemeenschappen zijn bevoegd voor de radio-omroep en de televisie terwijl de federale overheid bevoegd is voor de telecommunicatie. De praktijk leert echter dat het onderscheid tussen omroep en telecommunicatie totaal achterhaald is.

inzake het justitieel beleid vragen wij dringend een oplossing voor de problematiek van de handhaving van het deelstatelijk recht maar ook een volledige overheveling van het justitiële welzijnsbeleid en het jeugdsanctierecht. De versnippering van bevoegdheden t.a.v. minderjarigen die een als misdrijf omschreven feit hebben gepleegd, leidt in de aanpak van jeugddelinquenten tot complexe situaties en, zoals we allemaal weten, tot voortdurende betwistingen; (hier gaat de nota nog veel verder door het volledig overhevelen van justitie, op enkele restbevoegdheden na)

de organisatie van en het beleid m.b.t. de civiele bescherming, de brandweer en de organisatie van het OCMW;

het statistiekbeleid;


de organisatie, de werking en de inrichting van politie en justitie;

het Rampenfonds.

De Vlaamse Regering is van oordeel dat ook de eerder gemaakte afspraken moeten gehonoreerd worden. Wij blijven bij ons standpunt dat de ontwikkelingssamenwerking en de overeenstemmende middelen moeten overgedragen worden. De ontwikkelingssamenwerking heeft betrekking op domeinen die hoofdzakelijk bij Gemeenschappen en Gewesten berusten. De deelgebieden dienen in te staan voor de bepaling en de uitvoering van het beleid.

Op bepaalde vlakken gaat de nota nog verder in het overhevelen van bevoegdheden, bv. filmkeuring, dierenwelzijn, grootstedenbeleid, landbouwrampenfonds, vastgoedrecht etc.


Ik heb hier één luik uitgehaald - de bevoegdheden - waarbij niet kan gezegd worden dat de N-VA "niets heeft binnengehaald".

Het is dus een pertinente leugen om te zeggen dat dit maar wat "borrelnootjes" zijn.

Wat de financieringswet betreft (een ander deel van de Octopusnota) is de PS al opgeschoven van een "onbespreekbare" autonomie in de personenbelasting naar een autonomie van méér dan 40%.

Sterker nog, ongeveer het hele deel financiële responsabilisering is binnengehaald:

Het is noodzakelijk dat de politieke discussie ook gaat over de manier waarop bestaande en nieuwe bevoegdheden zullen gefinancierd worden. Financiële responsabilering van de deelstaten moet hierin een belangrijk thema zijn.

Financiële responsabilisering betekent ook meer fiscale en financiële verantwoordelijkheden. In vergelijking met andere federale landen behoren de Belgische deelgebieden inzake financiële autonomie niet eens tot de middenmoot. Hier is duidelijk behoefte aan een inhaaloperatie.
De versterking van de fiscale en financiële autonomie is de logische uitvoering van “No representation without taxation”.

Autonomie en verantwoordelijkheid slaan niet enkel op de uitgaven. Ook aan de inkomenszijde moeten de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaamse Gewest een grotere beleidsautonomie krijgen. Meer fiscale autonomie op het stuk van de inkomstenbelasting wordt door Vlaanderen dan ook beschouwd als een essentieel onderdeel van een staatshervorming, zoals gesteld wordt in de 5 Resoluties van het Vlaams Parlement van 1999.

Wat de indirecte belastingen betreft, willen we omwille van de samenhang met een aantal gewestbevoegdheden, de BTW op werken in onroerende staat overhevelen. De overige indirecte fiscaliteit blijft federaal. Naast de BTW op werken in onroerende staat, zouden ook een aantal andere materies die met onroerend goed te maken hebben moeten geregionaliseerd en derwijze met bijvoorbeeld de registratierechten gehomogeneïseerd worden: de onteigening, de aankoopcomités, het kadaster, de hypotheekbewaring en de huurwetgeving.

Ook pleiten we voor de invoering van het principe dat een door een deelstaat rechtmatig ingevoerde belasting niet mag worden afgeschaft of beperkt door de federale wetgever. We willen m.a.w. de normenhiërarchie op het vlak van de fiscaliteit die vandaag bestaat ten voordele van de federale wetgever, afschaffen.

Het spreekt voor zich dat er een voldoende fiscaal draagvlak moet behouden blijven voor de uitoefening van de bevoegdheden van de federale overheid. De deelgebieden moeten ook hier hun verantwoordelijkheid nemen. In onderling overleg moeten hiervoor de gepaste formules worden uitgewerkt, steeds met toepassing van de solidariteitsmechanismen. Het Vlaams Parlement, hierin gesteund door de Vlaamse Regering benadrukte in 1999 dat de globale budgettaire saneringsinspanningen, die onder meer in het Stabiliteitspact zijn vervat, gerespecteerd moeten worden

De deelgebieden moeten mee de positieve en negatieve gevolgen van de renteschommelingen op de overheidsschuld dragen zonder dat wordt overgegaan tot een formele schuldsplitsing.

Voorts is er nog het hoofdstuk Brussel (waar de PS al bereid bleek om de splitsing van BHV te accepteren in ruil voor een inschrijvingsrecht van de inwoners van de Rand rond Brussel), constitutieve autonomie voor de deelstaten, de hervorming van de Senaat, het overlegcomité, de betrokkenheid van de deelstaten op het internationale vlak (twee van de weinige dingen die niet aan bod kwamen), de herorganisatie van de RvS en het Rekenhof (waar de nota in tegemoet kwam)

Het is dus niet zo dat de Vlaams-nationalisten geen vooruitgang hebben geboekt. In zoverre zelfs dat F VDB - toch een zeer Vlaamsgezind iemand - meende de toegevingen van EDR als "een capitulatie" omschreef.

Want men kan zich inderdaad afvragen waar het compromis is, wanneer op geen enkele Franstalige vraag wordt ingegaan: een federale kieskring, herfederaliseringen, Brussel als volwaardig 3de gewest, ratificatie van het minderhedenverdrag, versoepeling van de taalwetten, benoeming van de randburgemeesters, aanpassing zetelverdeling in Brussels parlement, uitbreiding Brussel enz. enz.


En zelfs al dit is nog niet genoeg voor de N-VA. Wat wil die partij dan? Metéén Vlaamse onafhankelijkheid? Waarom zeggen ze het dan niet?