[patrickve]

Oorspronkelijk geplaatst door Bovenbuur

In een democratie regeert het volk, in een representatieve democratie regeert zij via vertegenwoordigers.

Etymologisch wel ja

Maar het is nog steds een democratie, geen gekozen dictatorschap.

Er is nog een verschil tussen een "gekozen dictatorschap" en "het volk regeert". Hier is het zo dat het volk om de zoveel tijd uit een lijst die ze niet eens zelf hebben samengesteld, mag stellen wie de macht krijgt voor een gegeven tijd. Dat is alles. Meer heeft het volk niet.
Natuurlijk impliceert dat:
- dat zij die graag verkozen zouden willen worden, en enige kans willen maken, zich "mooi moeten opmaken" tijdens de verkiezingscampagnes wat dus wil zeggen dat ze een discours moeten hebben dat tegelijkertijd aantrekkelijk en geloofwaardig overkomt bij het gros van het volk.
- dat zij die verkozen zijn en graag herverkozen willen worden, het volk moeten wijsmaken op een of andere manier dat ze "goeie verkozenen waren". Dat wil zeggen dat ze op een of andere manier moeten doen geloven dat ze goeie dingen gedaan hebben en liefst nog die enig verband hadden met hun campagne discours.
Dat op zich wil zeggen dat ze het niet te bruin kunnen bakken, want men kan natuurlijk wel het volk een rad voor de ogen draaien, maar het moet er niet te dik opliggen. Aangezien bovendien het volk nogal goedgelovig en naief is en meestal relatief weinig inzicht heeft in hoe het er werkelijk aan toe gaat, komt dat er dus op neer dat je een rozegeuremaneschijnen poppenkast krijgt voorgeschoteld, waar hier en daar wel iets min of meer juist van is...
en daar houdt het eerlijk gezegd bij op. Dat is democratie, en veel meer moet je niet verwachten, dat is al heel goed.

En als ik vertegenwoordigt wil worden door mensen die niet achter mijn rugom allerlei rare dinge doen dan is gelekte informatie waaruit blijkt dat ze dat wel doen bijzonder nuttige informatie voor mij waarop ik mijn keuze kan baseren.

Oh, maar ik vind die lekken leuk hoor. Het is eens leuk te zien wat er allemaal achter de schermen gebeurt. Alleen vind ik dat doodnormaal. Dat is een beetje zoals eens een videootje bekijken van de intimiteit van een koppel of zo. Misschien ontdek je dan ook dat je buren er grappige praktijken op nahouden die ze niet openbaar aangeven en zo. Maar om nu te zeggen dat zoiets als een grote verrassing uit de lucht komt te vallen, dat geeft enkel maar aan in welke mate je geloofde in de rozegeure maneschijn van de poppenkast. Aan de andere kant kan je het ze niet verwijten: het systeem van een democratie ijvert nu eenmaal naar zulk electoraal optimaal spectakel, waar de balans moet gehouden worden tussen de aantrekkelijkheid van de beloften en de mate waarin je tijdens je mandaat zal kunnen, via de poppenkast, laten geloven dat ze gerealiseerd worden enerzijds, en de werkelijkheid van het terrein dat daar niet veel mee te maken heeft anderzijds.

We verkiezen een wie, maar we verkiezen een wie met een plan. En als ze zich daar niet aan houden en ons teleurstellen hoeven wij die wie niet nog een keer te kiezen. Dus via de wie kiezen we wel degelijk een hoe.

Uiteraard, maar "de man met het plan" moet je nadien enkel maar laten geloven dat-ie zijn plan heeft uitgewerkt. Vandaar de poppenkast. En iemand die echt zegt wat-ie echt doet (omdat-ie nu eenmaal gedwongen is door de realiteit die niet veel te maken heeft met wat je voorgeschoteld krijgt), die valt zo uit de toon dat-ie geen schijn van kans maakt (en ondertussen zelfs het boe-geroep van zijn concurrenten van de poppenkast moet ondergaan).