De voorbije dagen werd België hier en daar genoemd als één van de volgende dominosteentjes die kunnen vallen in de Europese schuldencrisis.
Een aantal Britse kranten bonden de kat de bel aan en zelfs The Wall Street Journal schreef er dit weekend iets over.
De Belgische politici toonden dat ze duidelijk niets geleerd hebben van de ontwikkelingen in Griekenland en Ierland. De reactie was dan ook nogal voorspelbaar: België heeft geen probleem.
En dat is dat. Politici kunnen weer over tot de orde van de dag. Er zijn dringender problemen. Zoals het voorstel om van internationale vrouwendag een betaalde feestdag te maken of de inspanningen om het WK in 2018 naar ons landje te halen. Geld zat!
Laten we de cijfers er eens even bijhalen en kijken of er al dan niet een probleem is voor België. Ik vergelijk steeds met de andere getroffen landen.
Eerst het goede nieuws. Het Belgische begrotingstekort is heel wat kleiner in omvang:
Op zich positief. Om de tekorten te financieren, moeten namelijk nieuwe schulden gemaakt worden. Een kleiner tekort betekent dat onze schulden minder snel aangroeien.
En dat is eigenlijk ook wel nodig omdat we ons geen grote tekorten kunnen permitteren met een overheidsschuld van meer dan 100% van het BNP.
Zoals je kan zien, doet enkel Griekenland hier nog slechter:
Ik hoor echter sommige ministers verklaren dat België best wat meer schulden mag hebben omdat deze voornamelijk door de eigen bevolking gefinancierd worden.
Dat blijkt alvast niet uit de onderstaande grafiek. De cijfers komen van het IMF (zie het
Global Financial Stability Report). Ik ga ervan uit dat deze correct zijn.
Maar laten we even terugkeren naar de situatie in Ierland. Dit land blaakte voor het uitbreken van de crisis van financiële gezondheid maar wordt nu in een diep, zwart gat getrokken door een veel te grote banksector.
Ierland probeerde als klein land het onmogelijke te doen in een poging de banksector recht te houden. Het land had zich in 2008 garant gesteld voor bankdeposito's en bankleningen en blijkt nu niet over de nodige middelen te beschikken om deze garanties hard te maken.
Het reddingsplan dat dit weekend werd uitgewerkt, is dan ook vooral bedoeld om de banksector verder te ondersteunen.
De bevolking zal de rekening betalen met jarenlange inspanningen en flink hogere belastingen.
Nu de Ierse problemen voorpaginanieuws zijn geworden, kijken een aantal partijen in de richting van België.
Want ook België is een relatief klein landje met een veel te grote banksector. En dan mogen we nog van geluk spreken dat Fortis werd doorgeschoven naar Frankrijk.
Hieronder een idee van de garanties die gegeven werden aan de banksector:
België heeft zich voor flinke bedragen garant gesteld en dat maakt beleggers nerveus. Eén van de grootste banken, KBC, heeft namelijk omvangrijke activiteiten in Ierland.
KBC heeft er voor 17,4 miljard euro aan leningen uitstaan terwijl het eigen vermogen van de bank slechts 11,2 miljard euro groot is.
Met de voorgaande cijfers in het achterhoofd, is de reactie van onze politici op zijn zachtst gezegd onverantwoordelijk.
We moeten nu daadkracht tonen! Helaas een eigenschap die politici te vaak ontbreekt.
Enkel door een geloofwaardig plan te publiceren om aan te tonen dat we in staat zijn om aan onze verplichtingen te voldoen, kunnen we uit de greep van de financiële markten blijven.
Wie nu nog de problemen blijft ontkennen, stuurt ons land rechtstreeks op het faillissement af.
Het feit dat we niet eens over een volwaardige regering beschikken, maakt het er allemaal niet makkelijker op.
Politici aan beide kanten van de taalgrens kunnen het zelfs over de meest simpele zaken niet eens worden.
Hoe realistisch is het dan om te verwachten dat de dreiging van de financiële markten eensgezind en resoluut het hoofd wordt geboden?
Inderdaad. Niet erg realistisch.
Dat betekent dat wij als inwoners enkel maar kunnen hopen dat het dit op één of andere manier allemaal overwaait. De schulden zijn er vanzelf gekomen en zullen vanzelf ook wel weer verdwijnen, toch?
Maarten Verheyen