Het stoort me gewoon mateloos dat u het Nederlands (als Vlaamsgezinde!?) niet beheerst. Die kritiek moet u er maar bij nemen. Anders kan je nog naar het forum van de N-VA of het VB gaan.
Dit gezegd zijnde, slaat uw verklaringsmodel nergens op.
1) Er heeft nooit een francofone burgerij bestaan die "eeuwenlang" groot was. Wel was er een bepaalde autochtone bovenlaag die gedurende een beperkt tijdvak in de Belgische geschiedenis dominant was. Hierin verschilt België niet van eender welke Europese staat, behalve dan dat de burgerij - want daar gaat het natuurlijk om - hier sneller dan in andere staten aan de macht is gekomen. Wat België - de eerste democratie in continentaal Europa - moderner maakte dan andere staten, niet "eeuwen" moderner, maar toch.
2) Deze burgerij sprak Frans en is, hoewel dominant (cf. 1) nooit volledig alleen aan de macht geweest. Moest ze eerst haar macht delen met de landadel (ofschoon de Grondwet die geen voorrechten toekende), dan moest ze dat sedert de jaren 1890 ook met de hele mannelijke bevolking. Met wat goede wil kan je België een door de Franstalige (maar geen Waalse, integendel zelfs!) burgerij geregeerde staat noemen in de periode van 1830-1919, i.e. 89 jaar ("eeuwen"
). En dan nog dient de kanttekening gemaakt te worden dat zelfs op dat ogenblik de taalwetgeving al heel ver gevorderd was (de wetten van 1921 en 1932 waren slechts een sluitstuk op een langere evolutie)
3) Vervolgens insinueert u dat de dominante francofone burgerij - die dus al decennia niet meer bestaat - nu een "bende schooiers" is. Los van het feit dat u hier spreekt over een sociaal stratum dat al decennia geen macht meer uitoefent, verwart u hier (bewust of onbewust) de burgerij met de (kopstukken van) politieke partijen. Hoe dwaas en ondoordacht uw bewering wel is, wordt duidelijk wanneer men bedenkt dat volgens u Elio Di Rupo - nota bene zoon van arme immigranten - deel uitmaakt van een eeuwenoude francofone en Belgische burgerij...
Dit gezegd zijnde is de rijkdom van het Vlaams gewest erg nieuw (de ommeslag in welvaart tussen noord en zuid dateert van 1965...) en zoals we nu al weten tonen het eens zo bewierookte het Iers of
Ijslands model de relativiteit en vergankelijkheid daarvan aan... Het is dan ook ironisch te moeten horen dat de zelfverklaarde verdedigers van de Vlaamse belangen - inwoners van een regio die (
grosso modo) sedert de industriële revolutie (en eigenlijk al langer) in permanent economisch verval is - dat alle anderen armoedzaaiers zijn.