Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Koevoet
Er zijn een aantal reden dat Berlusconi aan de macht blijft. Ten eerste zijn er heel wat Italianen die zich toch met hem kunnen identificeren. Als je bijvoorbeeld naar Annozero kijkt, zie al gauw dat het publiek enkel uit schreeuwende gekken bestaat die of 100% voor of 100% tegen Silvio zijn. het gaat niet mer om de inhoud, loute rom de man zelf. Ten tweede is Berlusconi een goed geoliede mediamachine die toch over aardig wat retorisch talent beschikt. Ten derde kan links noch rechts een alternatief bieden. Prodi en Veltroni verkeken hun kans, terwijl op rechts het alternatief bestaat uit de oud-voorzitter van de vroegere partij van Mussolini aanhangers. Het is dus kiezen tussen de cholera en de pest voor Italië en zij volgen dus het oude adagio "Better the evil you know...".
|
Links in ItaliË is z'n ruggegraat kwijt sinds de communisten (de grootste partij tot de jaren 80, die evenwel nooit mocht meeregeren...) zich omvormden tot zachtgekookte eitjes met een humanistisch sausje... de christen democraten en sociaal democraten zijn zwaar gecompromitteerd door de zware corruptie en banden met de maffia waar ze bekend voor stonden tot de jaren 80 (Andreotti, etc.), daarnaast had je nog de neo fascisten, die toch wel te verbrand zijn voor een groot deel van de publieke opinie... en Berlusconi met z'n geld en propaganda machine heeft het gat ingevuld. Links mist nog steeds begeesterd leiderschap en ideeën, dus mensen blijven op Berlusconi stemmen bij gebrek aan beter. Nochtans doet ItaliË het de laatste jaren allesbehalve goed economisch en stond het zelfs bekend als de zieke man van Europa. (voordat Griekenland die rol overnam)
Wat ItaliË nodig heeft zijn grote figuren ter linkerzijde zoals in Latijns Amerika en de spaanstalige wereld: een Lula, Chavez, Morales, of zelfs Zapatero kan als voorbeeld dienen. Dan zal berlusconi vlug vergeten zijn, en van zodra hij de macht verliest verliest hij ook zijn vrijheid, want dan pas zal ten volle de corruptie en machtsmisbruik onder zijn bewind aan de oppervlakte komen. (zoals dat ook het geval was voor figuren als Andreotti en Craxi)