[size=6]
FILOSOOF LEES DIT EENS ! [/size]
Jaarlijks wordt Vlaanderen voor ettelijke miljarden euro's bestolen door de andere gewesten. Dit ontoelaatbaar feit wordt door het establishment weliswaar op wraakroepende wijze geminimaliseerd of ronduit verzwegen. Maar ten gronde kan geen zinnig mens dit gegeven ontkennen.
Over van alles en nog wat bestaan er overheidsstudies, zo bijvoorbeeld over de productie van snijbloemen, over PVC-speelgoed of zelfs over de rijzing van de zeespiegel. Allemaal bijzonder interessant, dat wel, maar exacte gegevens over de transfers zijn daarentegen zo goed als onvindbaar. De reden hiervoor ligt voor de hand. Het is nu eenmaal een Belgisch taboe waar met geen woord over gerept mag worden en aldus blijft het één van 's lands best bewaarde staatsgeheimen. Momenteel is de meest toonaangevende bron over de geldstromen afkomstig van de studiedienst van de KBC-bank.
Vlaams minister-president en oud-VU'er Bartje Somers heeft onder grote druk en na lang talmen dan toch enige tijd geleden een studie over de transfers besteld. In verscheidene krantenberichten stond gisteren te lezen dat deze studie tot dezelfde bevindingen komt als het eerdere KBC-onderzoek. Per jaar, zo wordt gesteld, zou momenteel 5,4 miljard euro (217.835.460.000 BEF) naar Brussel en Wallonië vloeien. In 2000 was dat nog 550 miljoen euro minder.
Eigenlijk moesten de resultaten van het onderzoek al lang voor de verkiezingen beschikbaar geweest zijn. Maar om begrijpelijke electorale redenen liep het onderzoek serieuze vertraging op.
Er dient benadrukt te worden dat de KBC-cijfers in kwestie slechts een gedeelte van de werkelijke geldstroom behelzen. Om een volledig beeld te krijgen moeten de transfers in de staatsschuld en de intresten van de schuld bijgeteld worden. Daarenboven moet er ook nog rekening gehouden worden met de intresten op de overdrachten uit het verleden. En hierover is het werkelijk bijzonder moeilijk gegevens te vinden.
Zo bedroegen de geldstromen in 2002 niet de hierboven vermelde 5,4 miljard euro (217.835.460.000 BEF), maar liepen ze op tot 11,54 miljard euro (465.522.446.000 BEF). Sociale zekerheid: 2,91 miljard euro; federale begroting: 1,23 miljard euro; financiering regio's: 1,3 miljard euro; federale schuld: 4,5 miljard euro; intresten overdrachten: 1,6 miljard euro.
Voor dit bedrag zouden in Vlaanderen, om maar iets te zeggen, jaarlijks 100.000 sociale woningen kunnen gebouwd worden. Voor elk gemiddeld Vlaams gezin zou het ook een extra-inkomen van 533 euro (21.500 BEF) per maand kunnen betekenen.
Wat er dus sedert tientallen jaren in dit landje gebeurt, heeft niets te maken met enige solidariteit, maar alles met georganiseerde diefstal. Het is klaar en duidelijk dat de toestand niet kan blijven voortduren. Een eigen Vlaamse sociale zekerheid is een noodzaak.
Een dergelijke eigen Vlaamse sociale zekerheid sluit, wat bepaalde individuen ook mogen beweren, uiteraard niet uit dat Vlaanderen niet solidair zal zijn met andere volkeren, zoals bijvoorbeeld ook met Wallonië. Maar de solidariteit moet in alle openheid en binnen een Europees kader georganiseerd worden, op vrijwillige basis. Het moet doorzichtig en efficiënt zijn. Dit alles is momenteel, binnen het Belgisch kader, hoegenaamd het geval niet.
De buitensporige Vlaamse geldstromen zijn daarentegen geautomatiseerd, afgedwongen en volkomen ondoorzichtig. Een onhoudbare toestand.
www.vlaamsblok.be