Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door porpo
It is 1943, the peak of the Second World War. The place is London. The British War Cabinet is holding meetings on a famine sweeping its troubled colony, India. Millions of natives mainly in eastern Bengal, are starving.
(....)
In the end, Mukherjee writes eloquently, it was "not so much racism as the imbalance of power inherent in the social Darwinian pyramid that explains why famine could be tolerated in India while bread rationing was regarded as an intolerable deprivation in wartime Britain". For colonial apologists, the book is essential reading. It is a terrifying account of how colonial rule is direly exploitative and, in this case, made worse by a man who made no bones of his contempt for India and its people.
Bron (bbc.co.uk) |
Mensen die opgegroeid zijn in verschillende milieus verwachten verschillende levensstandaarden, misschien wat 'oneerlijk' maar wel logisch.
Citaat:
|
Indien Darwin (of darwinisme en geen theïstisch/deistisch darwinisme) gelijk heeft, waarom mogen we over een 'moraal' spreken? Proberen we onszelf te misleiden of is dit (zoals de wereld buiten ons bewustzijn zelf misschien?) ook een 'grote' illusie?
|
De evolutietheorie (niemand gebruikt nog Darwinisme, we zijn ondertussen 150 jaar onderzoek en verbeteringen verder) doet geen enkele uitspraak over het al dan niet bestaan van god, dat zijn dingen die gewone mensen eraan geplakt hebben. Evolutie doet ook geen uitspraken over het al dan niet goed zijn van een bepaalde set moralen. Dat wil niet zeggen dat er geen mogelijke verklaring is voor moraal.