1) recent gehoord verhaal : Vlaamse politieagenten krijgen van overhand een opgave om iets in Wallonië te gaan doen. Ze vertikken het de regels te volgen (andere agenten moeten dus improviseren en komen daardoor in gevaar te staan) en schrijven in hun rapport als negatief punt "we moesten in Wallonië gaan werken" (de opgave had niets met taal te doen, het was louter geografisch in Wallonië).
Mijn interpretatie is dat de meeste Vlamingen zo op hol gebracht worden door Vlaams nationalisme dat ze onredelijk worden en ofwel menen in de hel te verblijven als ze in contact moeten komen met Walen, ofwel (erger) geloven dat deze 'ondermensen' als dusdanig mogen worden behandeld . Geen wonder dat er dan ongelukken gebeuren en dat heeft niets met belgicisme en alles met Vlaams fanatisme te maken.(De Waalse seingever liever treiteren dan na te denken dat er misschien iets ergs gebeurt, bij voorbeeld).
2) recent beleefd verhaal: in een vliegtuig van de Ryan-company kon de hostess niets anders spreken dan zwaar Iers Engels (quasi onbegrijpelijk), begreep geen woord van wat haar in een andere taal werd gevraagd en deed niet de minste moeite om met gezond verstand haar taalonkunde wat te compenseren.
Ik denk dus dat we niet moeten dromen dat de Belgen de enigen zijn die met dat probleem moeten leven en dat de Waalse politici die hun kiezers geen tweetaligheid willen opleggen natuurlijk fout zijn, maar ook weten dat de Walen meer op de rest van de wereld gelijken dan de Vlamingen denken.
|