Er zijn in onze samenleving trouwens dingen die als heel evident worden gezien, terwijl ze dat eigenlijk niet zijn.
Zo wordt er vanuit gegaan, dat iedereen tegen het feit kan, dat als hij een euro verdient of krijgt, een ander per definitie een euro minder zal krijgen.
Iedereen in het westen moet er ook tegen kunnen dat hij het goed heeft, terwijl anderen het elders bijzonder slecht hebben. Je hoort er wel van, maar je voelt je machteloos omdat je alleen niets kan doen van betekenis en beseft dat het heel moeilijk is een ganse bevolking op gang te krijgen. (Vandaar ook btw dat ik nieuws of beelden over destijds Iran, recent Tunesië en heden Egypte niet kan zien zonder compleet ondersteboven te zijn van zoveel samenwerking tegen grote machten).
In onze economie moet iedereen zijn plaatsje vinden, sommige vinden dit niet en velen willen dit zelfs niet vinden, omdat ze simpelweg niet met het idee omkunnen dat ze eigenlijk marionetten worden of zijn in een veel groter systeem, waarvan de voornaamste functie consumeren is (iedereen wil je geld ...) en vooral
Steeds minder betekenende marionetten bovendien (globalisering), met steeds minder invloed op wat er zich allemaal boven hun hoofden afspeelt.
Onze samenleving is niet gemaakt voor de mensen die inzitten met anderen, met dieren, die snel mededogen of medelijden hebben, die heel deftig en gemanierd zijn en zoveel mogelijk goed voor de ander proberen te doen. Ten eerste worden ze al snel geconfronteerd met het probleem dat ze niet voor iedereen tegelijkertijd goed kunnen doen, en door voor de ene goed te willen doen de ander voor het hoofd stoten, met alle gevolgen en vraagtekens achteraf vandien.
Ten tweede worden ze diep teleurgesteld en blijven ze ontgoocheld achter, als ze merken dat heel veel mensen niet zo zijn en totaal geen rekening houden met mogelijke anderen. Er zijn er zelfs die een ander bv. heel bewust koeieneren (vaak is "de goedzak" dan een dankbaar slachtoffer ... hij is immers een makkie in de omgang en heeft zich nog nooit 'gehaaid' getoond: daar valt dus weinig van te vrezen). Daarin kan men zeer ver gaan, vele voorbeelden passeerden de media maar je kan ze ook dichterbij huis gaan zoeken. Op dit forum bv. Probleem is dat dit type mensen het wrede idee waarmee de ander zeer hard wordt bejegent zelf niet eens zouden kunnen bedenken, laat staan de uitvoer ervan te overwegen of het te doen... Dat leidt dus naast de directe pijn die het berokkende leed veroorzaakte, ook tot de indirecte nood aan erkenning van het feit dat een mens tot zeer veel in staat kan zijn, en dus tot een breuk in het vertrouwen of de goedheid van de mensheid. Dat strookte al met de eerdere vaststellingen van deze personen...
Dat soort mensen heeft slechts enkele keuzes:
- de samenleving veranderen naar hun wensen (maar daarvoor ontbreken hun mondigheid en vooral de wil om te vechten om aan de top te geraken waarvoor een gehaaide mentaliteit vereist is, wil je opvallen in de rat race. Dat hebben ze niet en willen ze zelfs niet hebben.)
- zich in het systeem voegen, al zijn ze er allesbehalve tevreden mee. Het kan dan een goed idee zijn om de informatiekanalen (nieuws
) te beperken...
- eruit stappen...
Mijn hoop is dat deze mensen zich ooit samen kunnen voegen, om dan te komen tot de eerste optie.