[Marie van de koster]

Oorspronkelijk geplaatst door Jantje

In de echtscheidingspapieren laten opnemen dat niet de ouders maar het kind beslist waar het wil wonen en leven.Een ouder die zijn/haar kind wegtrekt uit zijn leefmilieu en het dwingt om zijn/haar vriendjes achter te laten, is de naam ouder niet waardig.

Niet wie er wanneer in je bed ligt en hoever die van jou vandaan woont is belangrijk, maar dat kleine wezen waar jij het leven aan hebt geschonken en waarvan jij in het verleden het beslist dat het mocht bestaan is belangrijk.

Toen je besliste om ouder te worden, besliste je immers ook al jou rechten naar achter te zetten en dat kleine wezen op de eerste plaats te laten komen.

Hol dus minder achter wat er in je kut gaat, maar draag zorg voor wat er uit is gekomen.

Een goede raad van een alleenstaande gescheiden vader met kinderen die hun moeder zelfs als niet meer dan een slet beschouwen enkel omdat ze haar nieuwe vriend belangrijker vond dan hen.

Wat als het kind verandert van gedachte? Een kind kan onmogelijk zelf beslissen wat het beste is voor hem over een periode van 5 jaar of meer. Als hem/haar de vraag wordt gesteld, is het best mogelijk dat hij op dat moment denkt dat hij van papa iedere dag een paar uur met zijn gameboy mag spelen terwijl mama het hem net verboden had om één of andere reden.
Het kind moet gehoord worden, maar de beslissing enkel en alleen van hem laten afhangen is niet zo'n goed idee.