Ik heb het relaas van de moeder gelezen en heb de indruk dat het hier eerder over een kompetentieprobleem dan over een taalprobleem gaat. De stagiair dokter in kwestie stelde eigenlijk een verkeerde diagnose of was onzeker.
"Artsen zonder grenzen" en andere organisaties blijken uitstekend werk te kunnen verrichten ondanks het feit dat ze de inlandse talen niet spreken - de nodige bekwame tolken moeten intussen wel degelijk aanwezig zijn. Ik zou ervoor pleiten goede dokters te hebben desnoods geflankeerd door goede tolken.
Mijn huisarts krijgt regelmatig zeelui op bezoek die met haar zonder enig probleem in het Esperanto kunnen communiceren. Een team vertalers in onze ziekenhuizen die de beide landstalen en het Esperanto machtig zijn en een verplichting voor stagiars om het Esperanto als minimale taalbagage te hebben zou dit absoluut grote probleem vlotjes uit de wereld helpen...
__________________
Tempo toleras
sed vero aperas
|