In Vlaanderen worden op dit ogenblik al veel meer werklozen geschorst dan in Wallonië. Wij vrezen dat het nieuwe systeem die scheeftrekking alleen maar zal versterken. En dat kan natuurlijk niet.
Zo'n 90.000 jonge langdurig werklozen mogen binnenkort een brief van de RVA in hun bus verwachten. Ze moeten even langskomen met bewijzen dat ze wel degelijk inspanningen hebben gedaan om aan werk te geraken. Kunnen ze die niet voorleggen, dan krijgen ze een tweede kans. Maar als vier maanden later het resultaat nóg negatief is, komen er sancties. Die kunnen uiteindelijk leiden tot schorsing.
Voor alle duidelijkheid eerst dit: wij vinden dat een goede maatregel. De Belgische sociale zekerheid behoort tot de beste systemen ter wereld. De sociale vangnetten hebben hier kleine mazen. Wie het ongeluk heeft ziek te worden of zonder werk te vallen, kan rekenen op serieuze overheidssteun. In vergelijking met veel andere landen is die steun gul en langdurig. Maar dat kan misbruiken in de hand werken. Voor wie eenmaal in dat vangnet terechtkomt, kan de verleiding groot zijn om er zo lang mogelijk in te blijven 'liggen'. Zeker als hij met werken niet veel meer op zijn bankrekening krijgt dan via dop of ziekenkas.
Controle is dus nodig, laat daar geen misverstand over bestaan. De enige manier om ons duur sociaal stelsel in zijn huidige vorm te behouden, is ervoor te zorgen dat er zo weinig mogelijk oneigenlijk gebruik van wordt gemaakt. Anders wordt het systeem op korte termijn onbetaalbaar. En dan zijn de eerste slachtoffers diegenen voor wie het bedoeld is.
Toch hebben we bij de maatregelen van Frank Vandenbroucke een paar bedenkingen.
Eén. De RVA moet érgens beginnen. In dit geval dus bij de jongeren. Maar zijn zij de grootste wangebruikers? Wie eventjes om zich heen kijkt, merkt dat mensen die pas afgestudeerd zijn, meestal wel degelijk inspanningen doen om aan een job te geraken. Het zijn veeleer oudere langdurig werklozen die zich bij hun situatie hebben neergelegd. Nog veel erger is dat sommigen de RVA bewust om de tuin leiden om een dubbel inkomen te verwerven: een werkloosheidsvergoeding én een loon in het zwart. Zo wordt de belastingbetaler twee keer bedrogen. De controle zou zich dus in de eerste plaats op die mensen moeten richten.
Twee. De overheid kan mensen verplichten een job te zoeken, op voorwaarde dat er jobs zijn. De RVA kan niemand schorsen omdat hij of zij geen werk vindt binnen een bepaalde termijn. Wie bereid is te werken en eerlijke inspanningen doet om aan een baan te geraken, heeft recht op steun.
Drie. Controle mag en móét, maar moet voor iedereen gelijk zijn. In dit land wordt nogal eens met twee maten en twee gewichten gemeten. Zeker als het over misbruiken in de sociale zekerheid gaat. In Vlaanderen worden op dit ogenblik al veel meer werklozen geschorst dan in Wallonië. Wij vrezen dat het nieuwe systeem die scheeftrekking alleen maar zal versterken. En dat kan natuurlijk niet. Het wordt tijd dat Frank Vandenbroucke dit voor eens en altijd duidelijk maakt aan monsieur Di Rupo.
|