Op Buitenlandse Zaken slaagde Derycke erin een no-nonsens en low-profile politiek te voeren: bescheiden, zoals een klein landje als België zou moeten zijn!
Niet zoals Loulou Michel, die te pas en te onpas tegen de schenen van de grote jongens stampt en dan hard wegloopt: USA (Irak, genocidewet...) Italië (fascistisch), Oostenrijk (Haider),... Zelfs al kan ik hem wat USA betreft nog volgen, het is niet aan hem om zo tekeer te gaan. Daar is hij te klein voor... Bovendien maakt hij het zijn diplomaten onmogelijk om op een normale manier hun werk te doen. Dankzij 'de zonnekoning' worden zij op veel plaatsen uitgespuwd.
Verhofstadt is trouwens in hetzelfde bedje ziek. Die mannen denken dat ze als minister van een landje van 10 miljoen inwoners de wereld gaan verbeteren. Ocharme: de burgemeester van New York heeft meer te zeggen (en over meer mensen) dan zij...
Dus, chapeau voor Eric Derycke!
En wat betreft zijn huidige functie: van hem mag men nog zeggen dat hij die verdient. Melchior Wathelet is als rechter bij het Europees Hof van Justitie beter betaald en... ocharme...!
|