Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door MIS
Drie op de honderd van alle mensen zijn internationale migranten. Het gaat nu om in totaal 214 miljoen mensen, aldus de Internationale Organisatie voor Migratie, net iets meer mannen dan vrouwen. In 2005 waren dat er 190 miljoen. In 2008 stuurden al die migranten in totaal maar liefst 444 miljard dollar naar hun landen van herkomst. Ruim driekwart van die som, 338 miljard, ging naar ontwikkelingslanden.
Bij de Internationale Arbeidsorganisaties schatten ze het aantal migrantenwerkers op honderd miljoen. Die zijn extra hard getroffen door de financiële en economische crisis. Maar terugkeren doen ze niet echt. Daar is ook weinig reden toe. De globalisering van de jongste decennia heeft in vele landen en regio's forse gaten geslagen in het aanbod van werk en inkomen. De bewoners zijn zo verplicht om hun boeltje te nemen en uit te wijken om elders hun geluk te beproeven. Het aantal migranten zal in de toekomst dus bijna zeker stijgen.
Hoe de financiële crisis talloze jobs vernietigt van migranten, is online te zien in The Migrant' Story, een co-productie van BBC en Internationale Arbeidsorganisatie. De komende jaren zal het niet makkelijk zijn om de werknemersrechten te verwezenlijken van migranten overal waar ze proberen aan de slag te gaan. Ook een gelijke behandeling van migranten is allerminst vanzelfsprekend.
http://www.pala.be/nl/nieuws/op-zoek...joen-migranten |
Juist!
Een parodie op de huidige economie:
Nomaden:
http://www.youtube.com/watch?v=avicY...eature=related
Als nomaden de fabrieken achterna in caravans, in de VS is dit heel gewoon.
De gewone burger moet flexibel zijn, globalisme noemt men dit uiteraard.
Kijk of uw caravan binnenin er even goed uitziet als de luxejacht van de eigenaar van de fabriek, dan is het klasse verschil klein.
Sociale innovatie is dit, postmodern en vooral flexibel!
Geld is niet belangrijk:
Aan de caravan naast de fabriek heb je weinig onderhoud, minder energieverbruik enz.
Dus je kan zeer goedkoop en flexibel werken.
Je bent een goedkope arbeidskracht en je kan vijf bij-jobs nemen of gratis werken om de economie te bevorderen.
Geld is niet belangrijk, tegen lage lonen werken of gratis werken dat is zeer belangrijk voor een nomade-economie.
Sociale zekerheid is dom:
Sociale zekerheid is dom, de goede wil van de eigenaar van de fabriek is ruim voldoende.
Hoe goedkoper je werkt hoe meer goede wil van de fabriekseigenaar, geen probleem.
Enkel de goede wil van de elite dekt de gezondheidszorg van de massa.
Dit is geen lijfeigenschap maar puur neoliberalisme, veel geraffineerder.
Het nomade leven, daar is de mensheid mee begonnen en daar zullen we mee eindigen!
Wezenlijke verandering:
Het neoliberaaltje (Europees commissaris van handel De Gucht) wil de Europese economie vrij maken en meer globalisering.
De Chinezen zijn verheugd, ze kunnen in Europa hun producten aan dumping prijzen op de markt gooien zodat elk Belgisch bedrijf moet sluiten wegens te hoge lonen en sociale wetgeving.
De Chinezen werken aan vijf Euro per maand en zonder sociale zekerheid, daar moeten wij toch gemakkelijk kunnen tegen concurreren, vooral als we leren werken aan drie Euro per maand loon, zo eenvoudig is dit.
We moeten deze drie Euro loon omtoveren met onze kredietkaart, zodat we wel voor 2500 Euro per maand kunnen consumeren, onze kleinkinderen kunnen onze schuld voort afbetalen.
Dit is de beste levenswijze voor Europa en de kortste weg naar de ondergang, korte pijn, misschien niet slecht, een impuls voor wezenlijke verandering!
Het belastingsgeld moet de staat vooral in buitenlandse multinationals en banken pompen om zo de aandeelhouders zoet te houden, deze zijn tenslotte de eigenaars van de bedrijven en banken.
Dit is echte economische kennis en de beste levenswijze voor de totale wereldbevolking.
Objectiviteit:
Verschoning betreffende de objectiviteit, het zou kunnen dat de Chinezen inmiddels voor 5,5 Euro per maand werken en dat ze op hun 50 jaar creperen, geen sociale zekerheid nodig, excuses daarvoor.
150 Chinezen worden dagelijks geëxecuteerd omdat ze zich uitgebuit voelen en syndicaten willen.
Deze parodie beschrijft een te ver doorgedreven vorm van neoliberalisme op een speelse manier.
De VS was op weg naar deze ideologische misvorm en is daardoor economisch vervallen.
Laten we dezelfde stommiteiten niet nog eens economisch beleven in Europa.