Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Deepeco
daar hebben we het vroeger al eens over gehad. Stel we hebben verschillende mensen, ieder met welzijn Xi (i van 1 tot N, het aantal personen). Als persoon 1 een moreel egoist is, dan wil hij X1 maximaliseren. Iemand met bv. een contractualistische rechtvaardigheidsethiek (cfr liberalisme, John Rawls,...) wil een bepaalde verdeling van de Xi-tjes maximaliseren. Bv de som van alle Xi-tjes (utilitarisme van Bentham en Mill), de laagste Xi (maximin van John Rawls), een tussenvariant van deze (mijn quasi-maximin, wat hetzelfde is als het prioritarianisme),...
Zie je nu het verschil tussen moreel egoisme en de rest (utilitarisme enzo)?
Het verschil tussen sterk en zwak egoisme ligt dan in het aantal middelen dat persoon 1 aanwendt om X1 te maximaliseren.
En we stellen vast dat in de huidige samenleving en politieke filosofie men niet opteert voor moreel egoisme.
|
Dat denk jij
Citaat:
|
Je hebt wel gelijk dat als moreel egoisten samenkomen, ze afspraken kunnen maken die leiden tot een contractualistische ethiek. Maar dan wordt het eigen welzijn (X1) niet meer gemaximaliseerd, en zit je bij een andere ethiek.
|
Voila. Eigenlijk wordt zijn eigen X1 WEL gemaximaliseerd met de randconditie dat de andere agenten ook egoisten zijn en hij daar dus rekening mee moet houden.
Het is het verschil tussen een (theoretisch) liberaal en ik bijvoorbeeld. Ik ben net liberaal gezind omdat ik denk dat als je aan iemand macht geeft om iets anders te doen dan zijn voordeel te zoeken, hij die macht zal misbruiken om toch maar zijn voordeel te bekomen, wat ik "corruptie" noem. En als je naar de staatswereld kijkt, dan is dat dan ook schering en inslag, op ongeveer alle niveaus, van top politici, tot de kleine chefkes en de misbruiken van staatsambtenaren.
Je zou dus verwachten dat ik, als "overtuigd" liberaal, daar niet moet van weten. Welnee, in tegendeel, AANGEZIEN ik voorspel dat staatsystemen corrupte systemen zijn, ga ik daar dus deel van uit maken, want daar valt het meeste te bekomen voor de minste moeite
Het is trouwens mijn "voorspelling" dat men altijd ongeveer naar een 50% staatseconomie zal evolueren in een "perfect liberale" omgeving. Dat is gebaseerd op het ietwat simpele model dat prive functies "eerlijker" zijn en dus meer inspanning vragen voor dezelfde opbrengst, terwijl staatsfuncties "corrupter" zijn en dus veel minder inspanning (en dus ook output) vragen voor meer opbrengst.
Zolang een minderheid aan de staatsvetpotten zit, en een meerderheid in de prive werkt en opbrengsten maakt voor de staat, zullen er mensen zijn die "liever aan de staat" zouden zitten en in de staatsvetpotten grabbelen. Er zal dus een meerderheid te vinden zijn om de staat "zwaarder" te maken, want iedereen hoopt kunnen mee te grabbelen.
Echter, van zodra een meerderheid confortabel in de staatsvetpotten zit te grabbelen, heeft die meerderheid er totaal geen belang bij dat er minder prive mensen zijn die de vetpotten aanvullen. De meerderheid gaat op dat ogenblik beslissen van de staat "af te slanken". En de stabiliteit zal bekomen worden als ongeveer de helft van de mensen in de staatsvetpotten grabbelt, en de helft in de prive die vetpotten moet aanvullen.
Mijn onnozel theorieke, he. Dat niet echt opgaat, want meestal zijn mensen die aan de staat werken zo onnozel om voor partijen te stemmen die meer staat willen, en zijn mensen die in de prive werken en de staat moeten "voederen", zo onnozel om voor partijen te stemmen die de staat willen afslanken (en zo hun kansen kleiner maken om zelf ooit mee kunnen te grabbelen).