[ministe van agitatie]

Oorspronkelijk geplaatst door pixelpower

Nice try. Maar je stelt het veel te simplistisch voor.

Ten eerste; zijn er weldegelijk inkomstenbronnen op nationaal vlak. Bvb Sabam.

Wat een idiotie. Sabam is geen overheidsinstelling maar een privé-initiatief. Sabam betaald haar leden (en niemand anders) op basis van verkoopcijfers of speellijsten of forfaitair. Dat staat los elke politieke uitdrukking en kan dus noch leiden tot een systeem van beloning of bestraffing.

Het is geen uitspraak die IK persé maak of wil maken. Ik wou gewoon duidelijk oorzaak en gevolg duiden. Namelijk; als de cultuur zich moeit met politiek, moeten ze ook verdragen dat er in omgekeerde richting ook wordt gehandeld.

Lachwekkend. Natuurlijk bemoeit politiek zich met cultuur. Er is zelfs een Minister van Cultuur. Die stippelt een beleid uit met klemtonen en prioriteiten, maakt budgetten vrij of bespaart er juist op. Dat noemt men politiek.

En als cultuur en kunstenaars zich niet mogen uitspreken over politiek of daarover reflecteren, waarover zou cultuur dan moeten gaan? Ooit gehoord van het kritisch gehalte van een kunstwerk? Elk schilderij van Tuymans is een politieke reflectie. Ga maar eens kijken in Bozar. Elk werk van Anselm Kiefer is een politieke reflectie. Ga maar eens kijken in het Museum van Schone Kunsten.

Of moet het gaan over de bloemetjes, de bijtjes, de verliefdheid van juffer X ten opzichte van gezel Y?

Noot; ik heb gerpliceerd zonder jouw mening "dom" te noemen. Kan je dat ook?

Het is geen kwestie van kunnen maar van willen.


Overigens gaat u voorbij aan de kern van mijn vaststelling:

In Vlaanderen keert de culturele wereld zich af van dat nationalisme en die onafhankelijkheidsgedachte. Een onafhankelijk Vlaanderen is dus niet ingegeven door een drang naar de ontwikkeling van de cultuur of culturele ontvoogding. Het is - en het NV-A programma maakt dat ook duidelijk - een rechts-economisch en moreel reactionaire agenda die men via onafhankelijkheid wil doorvoeren.