Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door Groot Bakkes
Citaat:
|
Oorspronkelijk geplaatst door KingHagar
Er is toch nergens sprake van eenheidsworst?
Net als u merken we dat er doorheen de geschiedenis mensen belang zijn gaan hechten aan een nationale identiteit. Terwijl het oorspronkelijk enkel een verdeel-en-heers strategie was vanwege de heersende klasse, merken we dat nationalisme vandaag ook progressief kan zijn. De studentenopstanden van de jaren '60-'70 toonden aan dat nationalistische eisen en eisen met een klassenbasis zich bundelden doorheen de strijd. cfr de slogan 'Bourgouis buiten'. In feite ontploft de strategie van de burgerij op zo'n momenten in hun eigen gezicht. Ik denk dat we als marxisten hiervan gebruik moeten maken.
Maar ik ben er wel van overtuigd dat nationalisme niet iets 'natuurlijks' of 'menselijks' is. Volgens ons gaat het doorheen de strijd voor een andere maatschappij duidelijk worden met wie we de meeste banden hebben: niet met de Vlaming en patroon Freddy Van Gaever maar wel met een willekeurige arbeider in Wallonië bijvoorbeeld. En de klassenloze maatschappij zal ook een weerspiegeling zijn van de nieuwe verhoudingen in de maatschappij: verdelende en secundaire gevoelens als nationalisme zullen op het achterplan komen, en er zal veel meer ruimte komen voor kwesties die werkelijk belangrijk zijn (arbeidsverdeling, sociale voorzieningen, vrije tijd, gezondheid,...). Dit is niet iets wat wij de mensen willen opleggen, wij willen de mensen helemaal niet verbieden om 'als Vlaming te denken', maar volgens ons zal die nationalistische gedachte verdwijnen wanneer ze achterhaald is: nl met het verdwijnen van de klassenmaatschappij.
|
-U gebruikt het progressieve nationalisme dus als middel tegen de heersende klasse om achteraf (indien de klassen verdwenen zijn) hun ideeën als secundair te gaan beschouwen? Is dat geen stank voor dank?
-Waarom zou het streven naar het behoud van de eigen identiteit achterhaald zijn met het verdwijnen van de klassenmaatschappij? |
Je kan altijd streven naar een identiteit, maar dat hoeft niet volksgebonden te zijn, toch?
Meestal zoekt men zijn identiteit in de eigen persoon, of in je stiel, in je mening, in je religie... En blijkbaar sommigen ook in nationalitiet, het punt is dat je ook een identiteit kan zoeken die onafhankelijk is van je nationaliteit... Want nationalisme, is hoe je het draait of keert, een verdeel- en heers-techniek... Het is dikwijls een middel om muren tussen groepen op te trekken!
Nu betekent het feit dat het fascisme in Japan "overwonnen" is door een atoombom, dat een geallieerde daarvoor het bestaan van een atoombom altijd moet goedpraten... Het kan soms in je eigen voordeel gebruikt worden, maar nationalisme is en blijft een wapen van de klein-burgerij... Nationalisme is een middel dat door beide kanten kan worden gebruikt, nationalisme is dus geen doel op zich!