[TomB]

Oorspronkelijk geplaatst door driewerf

Om op punt 1 te antwoorden: nu wordt kapitaal niet beheerd dor de competentste, maar door diegene die er het toevallig het meest van heeft. Onder een democratische planeconomie is het de bedoeling dat een veel groter deel van de bevolking deelneemt aan het beslissingsproces, in arbeiderscomites. Comites, dwz geen individuen maar groepen, waarin door discussie al veel fouten vermeden kunnen worden, en de competentie van de ene, die van anderen kan aanvullen.
Permanente afzetbaarheid wil ook zeggen dat een incompetent iemand op elk moment kan worden afgezet. Onder het kapitalisme kan een incompetente patroon niety worden afgezet worden. Hij kan wel failliet gaan, maar dat heeft gigantische scoiale drama's tot gevolg.
Bedenk ook het volgende: welk voordeel heeft een arbeider onder het kapitalisme om een productieproces te verbeteren?? Hij zal er zelf geen vruchten van plukken, maar loopt het gevaar dat er jobs door verloren gaan (wie weet zelfs het zijne). Ook dat is een verspillend aspect van het kapitalisme.

1. Je loopt een beetje achter op de discussie, het geld in een kapitalistische maatschappij vloeit onvermijdelijk naar de competentste handen. Wie er toevallig veel van heeft, verliest het heel snel aan de competentste. Op staatshoofden na (een begrip dat niets met kapitalisme te maken heeft), worden practisch alle rijksten ter aarde (cfr. forbes) die het ge-erfd hebben elk jaar armer, en alle rijksten ter aarde die het zelf gemaakt hebben elk jaar rijker. De competentste beheert dus het kapitaal beter als de massa. Verder is het overduidelijk dat het uiteraard zo dat de competentste kwa welvaartscreatie veel beter aangeduid wordt door de markt dan door de massa. De massa duidt namelijk de politiek competentste aan, terwijl de markt het welvaartscriterium zelf gebruikt.
Dat is een feit dat trouwens ook in de praktijk benadrukt wordt door alle duidelijke kapitalisme vs. communisme voorbeelden uit de geschiedenis. De totale welvaart is hoger onder een kapitalistisch systeem. (Ik heb het hierbij niet over verdeling).

Over jobverlies wil ik nog even opmerken dat een teloorgaan van jobs meestal het gevolg is van een betere manier om dingen te produceren (of diensten te leveren), of door een technische evolutie waardoor de producten niet meer nodig zijn. De gevolgen hiervan zijn goedkopere producten (en in een vrije markt niet meer winst, omdat die teloor gaat in de concurrentiestrijd). Goedkopere producten voor iedereen. De teloorgegane jobs veroorzaken soms plaatselijke dramas. Het opvangen van zulke dramas is dan ook de oplossing, niet het ontzeggen van goedkopere producten aan iedereen. Vandaar dat in realiteit de systemen 'gemixt' zijn. Er is nl. een opvang van zulke dramas.