[ministe van agitatie]

De suggestie als zouden Chavez, Qadhafi en Ahmadinejad 'vrienden' zijn is grotesk. De mannen hebben elkaar één of twee keer ontmoet. Ze zien in elkaar (tijdelijke) bondgenoten en ze baseren zich daarvoor op hun anti-imperialistische analyse. Omdat ze alle drie de VS als grootste bedreiging zien voor de soevereiniteit van hun land. Ze hebben overschot van gelijk.

Men kan de VS niet verdenken van humanitaire principes, respect voor de soevereiniteit van een natie, respect voor mensenrechten of democratische besluitvorming. Daar hebben ze in de VS lak aan, hun geschiedenis bewijst dat. ALs de VS zich met een conflict bemoeit, is het om hun eigen belangen te verdedigen. Vandaar ook dat ze probleemloos wapens leverden aan Mubarak, Ben Ali, de familie Saud en al die andere dictators. Dat de VS en de EU vandaag krokodillentranen huilen om de schending van mensenrechten is grotesk en beschamend aangezien juist zij altijd zoete broodjes hebben gebakken met die smeerlappen. Het waren en zijn hun leenheren die hun agenda hebben uitgevoerd.

Overigens: het voorstel van Chavez is eerbaar, neigt naar een geweldloze oplossing en het zoeken van een compromis indien dat haalbaar is. Wie de voorkeur zou geven aan een militaire interventie, verdedigt zeker niet het belang van de doorsnee Libiër.