|
Oorspronkelijk geplaatst door FMisplon
Hoofddoek ja, hoofddoek nee
Quand il pleut �* Paris, il goutte �* Bruxelles zou je als kommentaar kunnen geven bij de jongste vaudeville in Broekzele. Nauwelijks zijn de woorden verklonken waarmee in Frankrijk de hoofddoek op de scholen verbannen werd want een religieus symbool, of daar staat zowaar Patrick Dewael op en houdt Een Pleidooi.
Hij is een liberaal, en dus zou je kunnen verwachten dat dit pleidooi over vrijheid gaat. Dat hij de liberaalste aller Europeanen, de oer-libertijnen, de kleinzonen van de Marquis de Sade en de Franse revolutie, van Emmanuelle en de french kiss, kortom: de Fransen, de levieten gaat lezen. Eilacie...
Nee, Dewael verkondigt aan al wie het horen wil, en vooral ook aan wie het niét horen wil, dat die hoofddoek een symbool van religiositeit is dat géén plaats kan krijgen - in het gemeenschapsonderwijs, nota bene.
Bij het horen van deze vredevolle, op integratie gerichte nieuwjaarsboodschap kon ik niet anders dan besmuikt lachen. Ik zag me opnieuw als klein meisje aan de hand van mijn moeder dribbelen, ergens rond 1950. Telkens ik opkeek zag ik de met Turkse (zo dacht ik toch) motieven bedrukte hoofddoek die mijn moeder droeg. Die ze altijd droeg, behalve de zondag. Want die dag droeg ze een hoed om naar de kerk te gaan. Zonder hoofdbedekking kwam je er als vrouw niet in. En een sjalleke, zoals het ding minachtend genoemd werd, kón wel, maar ja, het was toch niet bon ton... Veranderen de tijden nu, of zijn ze hetzelfde, maar anders?
Toevallig woont een van mijn kinderen in Borgerhout. Ik kom daar dus wel eens, en uiteraard loop je daar in een zee van hoofddoeken. Wat ik hartverwarmend vind is dat die meisjes en vrouwen er mooi mee staan. Die sjallekesmadammen uit moeders' tijd waren allemaal eendere, verdoezelde wezens. Hier zie ik fierheid, glanzende ogen, sierlijke vrouwelijkheid...
Er opent zich een gigantische waaier van mogelijke politieke activiteiten in het post-Dewael België. Wat zullen we binnenkort allemaal zien verdwijnen?
De keppeltjes en die mooie grote hoeden van de orthodoxe Joden, want geef toe, als er nou iets een openlijke uiting van religiositeit is op zaterdag... Ook de pruiken van hun echtgenotes moeten eraan, wat dié zijn pas een uiting van religiositeit en onderdrukking. Die sierlijke pijpekrullen van hun jongetjes: de schaar erin!
Alle nonnetjes de kap af, alle paters de pij over de haag, alle reguliere priesters de kraag achterstevoren. Niks kruisje in het revers.
Bespeur ik daar zowaar een logelid met winkelhaak-en-kompas-speld! Niks van, bij het schroot!
Wat zegt U? Dat is geen religie? En wie bepaalt dat? Hoezo, Dewael? Heb ik zeker zijn laatste toespraak gemist.
Ik zal mijn moeder maar aanraden al haar sjallekes weg te gooien.
Amelia Peters
|