Citaat:
Oorspronkelijk geplaatst door Zwitser
De kapitalistische vrije markt economie is het allereerste systeem in de gehele menselijke geschiedenis dat er in geslaagd is een einde te maken aan de natuurlijk toestand van armoede waarin de mensheid het grootste gedeelte van haar bestaan geleefd heeft. Dat is toch wel een prestatie.
|
Het is goed om weten dat het niet langer de armen zijn die escapistisch, ongelukkig, depressief of zelfs suïcidaal zijn. Dat is een hele vooruitgang.
Geef mij vanuit uw vooruitgangsoptimisme een verklaring waarom een volkomen idioot programma als FC De Kampioenen om en bij het miljoen Vlamingen aan de buis kluistert, waarom mensen vluchten in computerspelletjes, waarom een groot deel van de Vlamingen (op mondiaal vlak erg rijke mensen nota bene, althans volgens uw standaarden) ongelukkig is, en waarom jongeren beneden de eenentwintig meer kansen hebben hun leven te beëindigen door zelfmoord dan door gelijk welke andere oorzaak, en we praten misschien eens verder. Daarbij aansluitend: geef me eens een reden waarom relatieproblemen zo frequent voorkomen, waarom het seksleven in tal van gevallen niet of te weinig bevredigend wordt aangevoeld en waarom een kennis van me gemiddeld tot negen uur 's avonds werkt. Zaterdagen incluis, en met een degelijk diploma, een degelijke job en een degelijke verloning natuurlijk. Ik meen persoonlijk dat nagenoeg elk van die problemen zou kunnen voorkomen worden door een daling van de werkdruk. En als het niet de werkdruk is die moet dalen, dan is het misschien de strikte scheiding tussen 'arbeid' en 'vrije tijd' die er de oorzaak van is. Ik ontbeer momenteel de tijd om daar dieper op in te gaan, maar als je eventjes zelf rondkijkt in je omgeving zie je wellicht tal van voorbeelden die dat illustreren. Ik persoonlijk (en de mensen rondom mij die ik wat beter ken) percipiëren 'arbeid' en 'binnenshuise taken' bijvoorbeeld geheel verschillend.
Of om het anders te zeggen: u droomt als u zegt dat we collectief in een paradijs leven. Tal van mensen botsen voortdurend op de grenzen van hun eigen leven en hun eigen geluk. Dat u daar niet bijhoort is ongetwijfeld een goede zaak voor u, maar extrapoleer dat dan niet naar de rest van de bevolking.
Dat die ongelukkigen volgens u niet langer arm zijn en materieel vaak weinig ontberen verandert niets aan hun ongeluk, aan hun depressies of aan al de rest. Het is derhalve volkomen irrelevant. Als je het succes van een economisch systeem wil meten moet je misschien eens de systemen en landen rangschikken volgens geluksparameters. C2C zei op dit forum al eens dat de ganse economische wereld dan op zijn kop gezet wordt. Dat traditioneel succesvolle landen (VS, België,...) dan plots complete mislukkingen blijken, en dat 'arme' en mislukte landen op vlak van BNP (zoals Vanatau) dan beter scoren dan de anderen.