[Jan van den Berghe]

Oorspronkelijk geplaatst door Mark

Alweer fout, ik ervaar elke dag dat de jongeren vandaag in een wereld leven die hen zo veel in contact met Engels brengt dat er van een drempel geen sprake meer is. Het maakt gewoon deel uit van hun leefwereld.

De klim naar de Engelse top is heel steil. Jongeren menen dat ze Engels kunnen spreken, maar in de praktijk is de kennis soms bedroevend laag. Ik heb trouwens eens de proef op de som genomen en aan laatste jaars artikelen uit "The Daily Express" voorgelegd (u weet wel de heel populaire krant met veel bloot en zo). En dan stel je vast dat ze dat ze van dat "gemakkelijk" Engels soms maar algemeenheden verstaan. En het toeval wil dat ik eergisteren met de muziekleraar het daarover had. Laatst had hij aan de vijfdejaars gevraagd een nummer van hun lievelingszangers en/of -groep te bespreken. Toen de leraar vragen begon te stellen over de teksten, bleek in meer dan de helft van de gevallen dat ze eigenlijk niet goed wisten waarover het ging. Soms vaag, dan weer wat algemeenheden, maar echt in detail begrepen ze het niet.

Als ik over de lage drempel van het Esperanto schrijf, dan gaat het in de eerste plaats over de te verwerken materie. Die is bij het Esperanto heel laag. Bij het Engels is die slechts in het begin laag, maar wordt het verdomd moeilijk naarmate men zich verder in de taal graaft. Dat komt omdat Engels een zeer sterke idiomatische etikettetaal is.