Op 20 oktober trekt Nouri Mesmari, chef van het protocol van Qadgafi naar Tunis. Hij is één van de grote vogels van het regime.
Hij legt er contact met de Tunesische oppositie en de Franse geheime dienst DGSE.
Op 21 oktober vliegt hij naar Parijs - zogezegd omwille van zijn gezondheid - en brengt zijn hele familie mee. Maar een dokter ziet hij niet.
Op 16 november ontmoet hij een hele rits leden van de DGSE in zijn hotel.
Op 18 november vertrekt een Franse delegatie naar Benghazi. Zogenaamde een handelsdelegatie die contracten wil bedisselen. Onder hen evenwel eveneens leden van de DGSE die er een ontmoeting hebben met luchtmachtkolonel Abdallah Gehani. Nouri Mesmari heeft hen laten weten dat de man eveneens bereid is van kamp te veranderen en net als hij contacten onderhoudt met de Tunesische oppositie.
Op 28 november vaardigt Libië een internationaal aanhoudingsmandaat uit tegen Mesmari die daarop politiek asiel aanvraagt in Frankrijk.
Vanaf 2 december stuurt Qadhafi Libische vertegenwoordigers om Mesmari terug te halen. Achtereenvolgens gaan naar Parijs: Abdallah Mansour, chef van de Libische televisie en Farj Charrant, Fathi Boukhris et All Ounes Mansouri. Sinds 17 februari zijn zij bekende gezichten: het zijn zij die vanuit Benghazi de revolte tegen Qadhafi leiden.
Ze krijgen van de DGSE toegang tot Mesmari en samen met officieren van de DGSE dineren ze in Parijs.
Tussen Kerstmis en Nieuwjaar verschijnt in de nieuwsbrief
Maghreb Confidential (enkel voor ingewijden gepubliceerd), het nieuws dat er in Benghazi opstand broeit. De rest van de wereld weet op dat moment van niets. Het blad vermeldt tevens dat Frankrijk logistieke en militaire hulp verleent in Bengahzi.
Op 22 januari wordt luchtmachtkolonel Abdallah Gehani in Libië gearresteerd. Maar het is te laat: de plannen voor de opstand zijn te ver gevorderd en de opstand breekt los.
uitgebreide Franse versie van het artikel staat
hier